Mikołaj Maciejowicz

Mikołaj Maciejowicz
	rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1897 ; Puławy
Data i miejsce śmierci	1940 ; USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Szwoleżerów; 4 Pułk Strzelców Konnych; 10 Pułk Strzelców Konnych
Stanowiska	dowódca szwadronu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa (kampania wrześniowa)
	Odznaczenia

Mikołaj Maciejowicz (ur. 3 lipca 1897^[a] w Puławach, zm. 1940 w ZSRR) – rotmistrz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Dymitra i Aleksandry z Deszków. Ukończył Korpus Kadetów w Woroneżu i Szkołę Junkrów. Służył w Armii Imperium Rosyjskiego do 1919. Wówczas, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 1 pułku szwoleżerów, a następnie do 4 pułku strzelców konnych. Z tym oddziałem walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Jako podporucznik IV dywizjonu 26 kwietnia 1920 wsławił się bohaterstwem w ataku na Żmerynkę i wieś Gołubowkę. Został wówczas ranny, a za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari. Po wojnie służył w I szwadronie 10 pułku strzelców konnych, stacjonującego w Łańcucie^[1], później od 1929 do 1932 służył w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu^[2]. Został awansowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928. Od 1932 do 1936 ponownie w 10 pułku strzelców konnych, gdzie był dowódcą szwadronu szkolnego. W 1936 został oficerem mobilizacyjnym w tej jednostce, a w 1938 raz jeszcze mianowany dowódcą szwadronu.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 wkrótce został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD podczas przekraczania granicy z Rumunią. Był przetrzymywany w Stanisławowie i Odessie. W 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam prawdopodobnie na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 57/3-47 oznaczony numerem 1903; jego tożsamość została podana jako Mikołaj Macijewicz)^[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 340 (za bohaterskie czyny 26 kwietnia 1920)
Krzyż Walecznych
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Krzyż Kawalerski Orderu Korony Rumunii V klasy (Królestwo Rumunii)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Inną datę dzienną urodzenia, 20 czerwca 1897, podało Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie..

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Katyń 1940 – pamiętamy!!! – Dziesiątacy straceni w ZSRR. dobroni.pl, 21 października 2010. [dostęp 2015-01-15].
↑ Stanisław Poręba: Kalendarz Grudziądzki 2001. Grudziądz: Grudziądzkie Towarzystwo Kultury, 2001, s. 40.
↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 56. [dostęp 2014-10-27].

[1] Inną datę dzienną urodzenia, 20 czerwca 1897, podało Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie..

[2] Katyń 1940 – pamiętamy!!! – Dziesiątacy straceni w ZSRR. dobroni.pl, 21 października 2010. [dostęp 2015-01-15].

[3] Stanisław Poręba: Kalendarz Grudziądzki 2001. Grudziądz: Grudziądzkie Towarzystwo Kultury, 2001, s. 40.

[4] Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 56. [dostęp 2014-10-27].

[a]

[1]

[2]

[3]