Mikołaj Ossoliński (1599–1663)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Ossoliński
Herb
Topór
Rodzina

Ossolińscy herbu Topór

Data urodzenia

1599

Data śmierci

1663

Ojciec

Prokop Ossoliński

Matka

Katarzyna Bierecka

Mikołaj Ossoliński herbu Topór (1599-1663) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1651 roku[1], starosta piotrkowski w latach 1651-1657[2], starosta radoszycki, nowotarski, skalski, knyszyński (1630), elektor (1632) z województwa sandomierskiego i (w 1648) z województwa krakowskiego.

Był trzecim z synów Prokopa Ossolińskiego (starosty nowotarskiego) (1588-1627) i Katarzyny Biereckiej z Birczy.

Miał dwóch braci:

oraz siostrę;

Ożenił się Anną Korniakt (zm.1648) – córką Elżbiety Halszki z Ossolińskich, Korniaktową z Tęczyna, wnuczką Zbigniewa Ossolińskiego – wojewody sandomierskiego. Otrzymał z wianem większość majątków ziemskich w przemyskim, (skąd pochodzili Korniaktowie); klucz Rybotycze z zamkiem koło Przemyśla, oraz dobra Husaków i Miżyniec. W sumie 29 wiosek i jedno miasto. Rybotycze stały się główną rezydencją Mikołaja Ossolińskiego, z której dokonywał wypraw na okolicę. Utrzymywał tam regularne wojsko, wybierane z okolicznych wiosek.

Po śmierci żony (która zmarła w 1648 w klasztorze przemyskich dominikanek, gdzie schroniła się „czasu ciężkości od wyżej mienionego małżonka"), ożenił się w 1650 z Katarzyną Starołęską, za którą wziął wielkie wiano. Z pierwszego małżeństwa miał syna Jerzego Ossolińskiego (1630-1683) – starostę radoszyckiego, rotmistrza pancernego, a z drugiego po Katarzynie Starołęskiej, córki: Annę (ur. po 1650), wydaną za Zygmunta Mniszcha, a po jego śmierci; za Stanisława Baranowskiego; Katarzynę – wydaną za Ferdynanda Przerembskiego, podczaszego mielnickiego, syna Stanisława Ossolińskiego (po 1650-1700), podstolego lubelskiego, rotmistrza chorągwi koronnej, i Anny z Ustrzyckich.

Poseł sejmiku szadkowskiego na sejm zwyczajny 1652 roku[3].

Zamordowany w 1663 roku przez swoją żonę Katarzynę Starołęską[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Herbarz polski. T. I. Lipsk, 1839-1846, s. 380.
  2. Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 280.
  3. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 361.
  4. Mariusz Lubczyński, Testament kasztelana żarnowskiego Olbrachta Starołęskiego (ze skandalem obyczajowo-kryminalnym w tle) [online], almanachhistoryczny.ujk.edu.pl, Summary [dostęp 2023-06-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • S. K. Kossakowski: Monografie historyczno-genelogiczne niektórych rodzin polskich. T. 2. Warszawa, 1862.
  • Dworaczek. Genealogia, tablica, t. 144
  • T. Żychliński; Herbarz 23
  • Zbigniew Ossoliński; Pamiętnik. P.I.W., 1983.
  • Księga zawierająca w sobie sumowanie Fundacyey klasztoru y doroczney prowizyey zakonnic Dominika S. w Mieście Przemyskim, Biblioteka Uniwersytecka we Lwowie, rkps 931 III

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]