Mikroklin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikroklin
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

glinokrzemian potasu (KAlSi3O8)

Twardość w skali Mohsa

6

Przełam

muszlowy, nierówny

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

trójskośny

Gęstość minerału

2,53–2,56 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, czerwona

Rysa

biała

Połysk

szklisty lub perłowy

Mikroklinminerał z grupy krzemianów. Jest jedną z trzech (oprócz sanidynu i ortoklazu) odmian polimorficznych skalenia potasowego. Jest minerałem bardzo pospolitym; stanowi ważny składnik pegmatytów i skał metamorficznych.

Nazwa pochodzi od gr. mikros = mały oraz klinein = nachylać (schylać się, upadać); nazwa nawiązuje do kąta między płaszczyznami łupliwości w tym minerale (jest mniejszy od 90°).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy wrosłe i narosłe o różnej wielkości i pokroju słupkowym, tabliczkowym. Składa się z trójskośnych zbliźniaczonych domen, które widać w skali mikroskopowej. Zbliźniaczenia w nim obserwowane to kratka mikroklinowa, która jest efektem kombinacji zbliźniaczeń albitowych i peryklinowych krzyżujących się pod kątem prostym. Występuje w skupieniach ziarnistych lub zbitych. Najładniejsze kryształy tworzą się w druzach pegmatytów i dochodzą do kilkunastu centymetrów, ale wyjątkowo mogą osiągać rozmiary nawet do kilku metrów. W Norwegii znaleziono kryształy ważące tysiące ton (największe, znane na Ziemi). Jest kruchy, przezroczysty, z kwarcem tworzy przerosty pismowe – tzw. granit pismowy.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Minerał kwaśnych skał magmowych, głębinowych (granitów, syenitów, granodiorytów), także pegmatytów oraz skał metamorficznych. Amazonit spotykany jest w druzach pegmatytów granitowych. Mikroklin występuje również w skałach osadowych (arkozy).

Miejsca występowania:

  • W Polsce: okolice Strzegomia na Dolnym Śląsku, w Karkonoszach, Górach Izerskich.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • znajduje zastosowanie w przemyśle ceramicznym i szklarskim,
  • ma znaczenie kolekcjonerskie,
  • ma znaczenie naukowe,
  • bywa używany jako kamień ozdobny.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
  • A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
  • Praca zbiorowa pod redakcją: A. Manecki, M. Muszyński: Przewodnik do petrografii, AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo - Dydaktyczne, Kraków 2008.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]