Milejów (województwo lubelskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Milejów
wieś
Ilustracja
Kościół w Milejowie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

łęczyński

Gmina

Milejów

Wysokość

ok. 170 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

661[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-020[4]

Tablice rejestracyjne

LLE

SIMC

0386488[5]

Położenie na mapie gminy Milejów
Mapa konturowa gminy Milejów, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Milejów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Milejów”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Milejów”
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego
Mapa konturowa powiatu łęczyńskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Milejów”
Ziemia51°13′55″N 22°55′28″E/51,231944 22,924444[1]

Milejówwieś w Polsce położona w Obniżeniu Dorohuckim, w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Milejów[5][6]. Miejscowość leży przy drodze wojewódzkiej nr 829.

Wieś stanowi sołectwo Milejów[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 680 mieszkańców[8].

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[9]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa lubelskiego.

Przez miejscowość przepływa rzeka Wieprz.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia Milejowa sięga XV wieku. Był on wówczas własnością rodziny Kuropatwów, mających swą siedzibę w pobliskim Łańcuchowie. Większość ówczesnych milejowian była Rusinami, wszak rzeka Wieprz stanowiła dawniej granicę między krainami ruskimi a Polską jako krajem. Tutejsi mieszkańcy byli przeważnie wyznawcami prawosławia, lecz później (w XVII w.) stali się grekokatolikami. W XVII wieku Milejów należał do Węglińskich, a w XVIII stał się częścią majątku Suffczyńskich. W owym czasie ludność zmieniała obrządek z unickiego na rzymski, w związku z czym rozpoczęto starania o utworzenie parafii w rycie łacińskim. W I poł. XIX wieku właścicielem Milejowa został Antoni Meliton Rostworowski. Jego syn, Antoni Ignacy, doprowadził do skutku wieloletnie zabiegi i za jego czasów erygowano parafię (1858) i poświęcono kościół (1859).

Rozwój działalności przemysłowej doprowadził do wyłonienia odrębnej osady fabrycznej - Milejowa-Osady. W dwudziestoleciu międzywojennym nazwę Milejów nosiły: folwark, osada fabryczna i wieś. Wszystkie one należały do gminy Brzeziny w powiecie lubelskim[10]. Wieś liczyła 60 domów zamieszkałych przez 534 osoby, z których 1 była prawosławna, reszta - rzymskokatolicka, wszyscy zaś deklarowali narodowość polską[10].

Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

W miejscowości znajdują się: zabytkowy kościół parafialny z plebanią, cmentarz, siedziba ochotniczej straży pożarnej, rodzinne ogródki działkowe, sklep Biedronka, przystanek komunikacji publicznej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80558
  2. Wieś Milejów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-03-30] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-03-30].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 793 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. BIP gminy, sołectwa
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  10. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom IV – Województwo Lubelskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]