Milij Bałakiriew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Milij Bałakiriew
Милий Балакирев
Ilustracja
Imię i nazwisko

Milij Aleksiejewicz Bałakiriew

Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1837
Niżny Nowogród

Pochodzenie

rosyjskie

Data i miejsce śmierci

29 maja 1910
Petersburg

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista, dyrygent

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)

Milij Aleksiejewicz Bałakiriew (ros. Милий Алексеевич Балакирев; ur. 21 grudnia 1836?/2 stycznia 1837 w Niżnym Nowogrodzie, zm. 16 maja?/29 maja 1910 w Petersburgu) – rosyjski kompozytor, pianista, dyrygent i działacz muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Kazańskim. W dziedzinie muzyki był samoukiem, nigdy nie ukończył żadnej szkoły muzycznej. Wraz z Borodinem, Rimskim-Korsakowem, Musorgskim oraz Cui należał do grupy kompozytorów rosyjskich XIX w. (tzw. „Potężna Gromadka”), inspirujących się muzyką ludową. Pomimo niezbyt bogatego dorobku był programowym przywódcą tej grupy. Bałakiriew był błyskotliwym pianistą i twórcą kompozycji na fortepian, a także wielkim miłośnikiem i propagatorem muzyki Fryderyka Chopina. Bałakiriew przyczynił się do wzniesienia w Żelazowej Woli pomnika Chopina, odsłoniętego 14 października 1894, uzyskując u cara Aleksandra III pozwolenie na jego realizację.

Odznaczony został Orderem Świętego Stanisława II klasy (1894)[1].

Utwory[edytuj | edytuj kod]

  • I symfonia (1895)
  • II symfonia (1895)
  • Czechy – poemat symfoniczny
  • Sonata b-moll na fortepian
  • Isłamej – fantazja na fortepian (1869)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Три века Санкт-Петербурга. Энциклопедия в 3 томах. T. Том 2. Девятнадцатый век. Книга 1. А-В. Санкт-Петербург: Филологический факультет СПбГУ, 2003, s. 217.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]