Minuskuł 37
| Data powstania |
XI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
37 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język | |
| Rozmiary |
31 × 24 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Minuskuł 37 (według numeracji Gregory-Aland), A154 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku[2]. Zawiera marginalia. Przechowywany jest w Paryżu.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 357 pergaminowych kartach (31 cm na 24 cm)[2]. Tekst ewangeliczny otoczony jest komentarzem (catena), w Ewangelii Marka jest to komentarz Wiktoryna[3].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 27 linijkach na stronę[2].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery podano na marginesie. W górnym marginesie podano τιτλοι (tytuły) dla rozdziałów. Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści). Stosuje też podział według mniejszych jednostek – sekcji Ammoniusza. Sekcje Ammoniusza opatrzone zostały odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[4][3].
Zawiera prolegomenę, ilustracje oraz synaksarion (księga liturgiczna z żywotami świętych)[3].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5].
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) umieszczony został na końcu Ewangelii Jana[4].
W Jana 8,6 stosuje wariant μη προσποιουμενος[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie datowany jest na wiek XI[2]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein. Rękopis badali Montfaucon, Wettstein, Scholz oraz Paulin Martin[6].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Coislin Gr. 21) w Paryżu[2].
Nie jest cytowany w naukowych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle–Alanda (NA26, NA27)[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C.Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 49.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 47.
- ↑ a b c d C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C.Hinrichs, 1900, s. 137.
- ↑ a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 196.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au Nouveau Testament, conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), p. 47.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*–59*, 704. ISBN 978-3-438-05100-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bernard de Montfaucon, Bibliotheca Coisliniana olim Segueriana, Paris: Ludovicus Guerin & Carolus Robustel, 1715, p. 250.
- Herman C. Hoskier, Concerning the Text of the Apocalypse 1 (London, 1929), pp. 32–33.