Minuskuł 654 (Gregory-Aland)
| Data powstania |
XII |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
654 |
| Zawartość |
cztery Ewangelie |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
11,8 × 9 cm |
| Typ tekstu | |
| Miejsce przechowywania |
Minuskuł 654 (wedle numeracji Gregory-Aland), ε 182 (w numeracji von Sodena) – rękopis Nowego Testamentu, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Paleograficznie datowany jest na wiek XII[1]. Na liście Scrivenera rękopis znajduje się pod numerem 641[2].
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii z pewnymi lukami (Mateusz 1,1-20; 3,12-4,15; Marek 16,1-20; Jan 19,3-21,25)[3].
Kodeks składa się ze 179 pergaminowych kart (11,8 na 9 cm). Tekst pisany jest w jednej kolumnie na stronę, 25 linii w kolumnie[1].
Tekst podzielony został według rozdziałów (gr. κεφαλαια), których numery umieszczone zostały na lewym marginesie tekstu, a ich tytuły (τιτλοι) na górnym marginesie. Nie stosuje podziału według mniejszych jednostek - Sekcji Ammoniusza, z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza[3].
Tekst kodeksu[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst bizantyjski. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii rękopisów Nowego Testamentu[4].
Tekst kodeksu nie był badany według tzw. Claremont Profile Method (trzy rozdziały w Ewangelii Łukasza 1; 10; 20)[5].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kodeks datowany jest obecnie na wiek XII[1]. Został przywieziony z Synaju do Berlina przez Heinricha Brugscha wraz z kodeksem 653 i 658. Rękopis przechowywany był w Berlinie (Konig. Bibl. Gr. Oktavo 4)[2][3].
W 1876 roku faksymile jednej strony kodeksu opublikował Wilhelm Wattenbach. W 1887 roku rękopis widział Gregory[3].
Kiedy pod koniec 1943 roku wzrosła częstotliwość bombardowań Berlina, Pruska Biblioteka Narodowa wysłała część swoich zbiorów (wśród nich minuskuł 654) z Berlina na Śląsk, dla ich bezpiecznego przechowania. W rezultacie powojennych zmian granic zbiory te znalazły się w Polsce i zostały przewiezione do Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego[6].
Kodeks przechowywany jest obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej (Fonds der Berliner Hss., Graec. Octavo 4) w Krakowie[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Kurt Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 85. ISBN 3-11-011986-2. (niem.).
- ↑ a b Frederick Henry Ambrose Scrivener, Edward Miller: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 265. (ang.).
- ↑ a b c d Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Lipsk: 1900, s. 209. (niem.).
- ↑ Kurt Aland, Barbara Aland, Erroll F. Rhodes (tłum.): The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 133, 139. (ang.).
- ↑ F. Wisse: The Profile Method for Classifying and Evaluating Manuscripts Evidence. Wm. Eerdmans, 1982, s. 64. (ang.).
- ↑ Marek Sroka. The Music Collection of the Former Prussian State Library at the Jagiellonian Library in Kraków, Poland: Past, Present, and Future Developments. „Library Trends”. 55 (3), s. 651–664, Winter 2007. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tablica 19. W: Wilhelm Wattenbach: Schrifttafeln zur geschichte der Griechischen schrift und zum studium der Griechischen palaeographie. Berlin: 1876. (niem.).