Miodowody
| Indicatoridae[1] | |||
| Swainson, 1837 | |||
2.jpg) Przedstawiciel rodziny – miodowodzik jasnobrzuchy (Prodotiscus regulus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina |
miodowody | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Indicator Stephens, 1815 | |||
| Rodzaje | |||
| |||
Miodowody[2] (Indicatoridae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes), obejmująca kilkanaście gatunków ptaków.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Miodowody występują w Afryce Subsaharyjskiej, Azji Południowej i Południowo-Wschodniej[3][4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Są to niewielkie ptaki (długość ciała do 20 cm). Mają krótki dziób i nogi oraz grubą skórę. Ubarwione są zazwyczaj szarozielono lub brązowo. Zjadają owady, głównie osy i pszczoły. Prowadzą samotniczy tryb życia, są pasożytami lęgowymi. Samice nie są w stanie wyrzucić jaj z gniazda gospodarza, dlatego starają się je podziurawić. Pisklaki miodowodów afrykańskich atakują pisklęta gospodarza, jeśli któremuś uda się wykluć[5].
Mimo powszechnego przekonania, żadne dowody nie wskazują na istnienie protokooperacji między miodowodem dużym a miodożerem. Miodowód miałby jakoby wskazywać miodożerowi miejsca gnieżdżenia się pszczół, a następnie wyjadać pozostawione przez niego resztki[6][7][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Indicatoridae są taksonem siostrzanym dla Picidae[9]. Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
- Prodotiscus Sundevall, 1850
- Melignomon Reichenow, 1898
- Indicator Stephens, 1815
- Melichneutes Reichenow, 1910 – jedynym przedstawicielem jest Melichneutes robustus (G.L. Bates, 1909) – miodowód lirosterny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Indicatoridae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Indicatoridae Swainson, 1837 - miodowody - Honeyguides (Wersja: 2017-12-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-15].
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Honeyguides (Indicatoridae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.indica1.01. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
- ↑ Honeyguides (Indicatoridae). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- ↑ Newly Hatched Chicks of African Honeyguide Birds Bite to Death Their Foster Siblings to Eliminate Competition. [dostęp 2011-09-09]. (ang.).
- ↑ Indicator indicator (Greater honeyguide) [online], www.biodiversityexplorer.org [dostęp 2018-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-27].
- ↑ E. Yong, Lies, damned lies, and honey badgers - Not Exactly Rocket Science, „Discover”, 19 września 2011 [dostęp 2018-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-17] (ang.).
- ↑ W.R.J. Dean, W. Roy Siegfried, I.A.W. Macdonald, The Fallacy, Fact, and Fate of Guiding Behavior in the Greater Honeyguide, „Conservation Biology”, 4 (1), 1990, s. 99–101, DOI: 10.1111/j.1523-1739.1990.tb00272.x, ISSN 0888-8892 [dostęp 2018-08-16] (ang.).
- ↑ S.J. Hackett, R.T. Kimball, S. Reddy, R.C.K. Bowie, E.L. Braun, M.J. Braun, Je.L. Chojnowski, W.A. Cox, K.-L. Han, J. Harshman, Ch.J. Huddleston, B.D. Marks, K.J. Miglia, W.S. Moore, F.H. Sheldon, D.W. Steadman, Ch.C. Witt, T. Yuri. A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History. „Science”. 320, s. 1763–1767, 2008. (ang.).
