Mireille Mathieu
 Mireille Mathieu (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Strona internetowa | |
Mireille Mathieu (ur. 22 lipca 1946 w Awinionie[1]) – francuska piosenkarka. Nagrała ponad 1200 piosenek w jedenastu językach. Jej albumy sprzedały się w prawie 200 milionach egzemplarzy[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jest najstarszą z czternaściorga dzieci Rogera i Marcelle-Sophie (z domu Poirier). Pochodzi z biednej rodziny. Jej debiut we francuskiej telewizji w listopadzie 1965 roku był początkiem wielkiej kariery. Niektórzy okrzyknęli ją drugą Édith Piaf, ponieważ ma podobny do niej głos. Przez ponad 50 lat pracy artystycznej nagrała blisko 1200 piosenek w 11 językach[3], wydała łącznie ponad sto albumów płytowych, sprzedanych w niemal 200 milionach egzemplarzy[4]. Była pierwszą piosenkarką z Europy Zachodniej, która wystąpiła w Chinach (1986). Z koncertami wystąpiła także w Polsce (w 1969, 2010, 2016, 2020 roku) oraz m.in. w ZSRR, Meksyku, Kanadzie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Tajlandii, krajach Skandynawii, we Włoszech i Hiszpanii.
W duetach śpiewali z nią: Dalida, Paul Anka, Barry Manilow, Plácido Domingo, Dean Martin, Charles Aznavour, Tom Jones, Petula Clark, Nana Mouskouri, Josh Groban i inni. Pozostaje jedyną piosenkarką w historii muzyki rozrywkowej, której szwedzki zespół ABBA towarzyszył (jako chórek) w nagraniu francuskiej wersji piosenki „The Winner Takes It All”[5].
W 1984 roku została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, w 1999 roku otrzymała z rąk prezydenta Francji Order Kawalera Legii Honorowej[6], a w 2011 roku – Order Oficera Legii Honorowej[7]. Uważana za ambasadora kultury francuskiej na świecie.
W 2002 roku odbyła tournée koncertowe we Francji, Belgii i Szwajcarii. Z okazji 40-lecia pracy scenicznej (2005) odbyła tournée po Francji i Szwajcarii, prezentując także piosenki ze swojej nowej płyty. W 2006 roku ukazał się na DVD jej koncert jubileuszowy z paryskiej Olympii z listopada 2005, który osiągnął status platynowej płyty. W styczniu 2007 Mireille Mathieu gościła w Rosji, gdzie otrzymała Srebrny Medal Zasługi Miasta Petersburga. W tym samym czasie otrzymała nagrodę telewizji niemieckiej dla najpopularniejszej zagranicznej piosenkarki roku 2006. Jesienią 2007 roku ukazał się niemieckojęzyczny album płytowy Mathieu, a wiosną 2008 artystka odbyła miesięczną trasę koncertową po Niemczech. Rok 2008 to również ponowne występy piosenkarki w Moskwie i Sankt Petersburgu.
W październiku 2009 roku na rynku ukazała się nowa płyta w języku niemieckim, a w kwietniu i maju 2010 roku Mireille Mathieu wystąpiła z koncertami w Niemczech, Austrii i Danii. Z kolei jesienią tego roku koncertowała na Litwie i Łotwie (po raz pierwszy w karierze), natomiast 28 listopada 2010 roku zaśpiewała ponownie w Warszawie, w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki. Ta trasa koncertowa była częścią świętowania jubileuszu 45-lecia działalności artystycznej. Następne lata przyniosły wydanie kolejnych płyt oraz koncerty w Europie (w tym m.in. w latach 2014–2015 tournee z okazji 50-lecia kariery oraz – w październiku 2016 – recitale we Wrocławiu, Warszawie i Gdyni). Rok 2018 to kolejne recitale w krajach europejskich i premiera płyty „Mes classiques” z utworami muzyki klasycznej. W 2019 roku Mathieu wzięła udział w ceremonii otwarcia pierwszej linii tramwajowej w Awinionie[8]; w tym samym roku ukazała się także dwupłytowa kompilacja pt. „Cinéma”, która zawiera 40 utworów – kompozycji napisanych do filmów.
Na wiosnę 2020 zaplanowano koncerty Mathieu w Polsce, na Słowacji, na Węgrzech, w Czechach, Rosji i Bułgarii (po raz pierwszy w karierze). Z powodu pandemii koronawirusa w marcu 2020 roku odbyły się koncerty w Budapeszcie, Warszawie i Pradze, a pozostałe zostały przełożone.
W 2021 roku ukazała się reedycja (na płycie kompaktowej oraz dwóch płytach winylowych) pierwszej długogrającej płyty Mathieu – z 1966 roku, wraz z dodatkowymi piosenkami, które pierwotnie nie ukazały się na żadnej płycie.
Wybrane utwory[edytuj | edytuj kod]
- Acropolis adieu
- On ne vit pas sans se dire adieu
- Paris un tango
- Santa Maria de la mer
- Corsica
- Made in France
- Paris en colère
- Mille colombes
- Mon credo
- La Paloma adieu
- Tous les enfants chantent avec moi
- La derniere valse
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ MacKenzie Wilson: Mireille Mathieu Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-08-14]. (ang.).
- ↑ „Cinéma”. Le nouvel album de Mireille Mathieu [online].
- ↑ Mireille Mathieu: In love with song [online], The Baltic Times, 5 lutego 2014 [dostęp 2018-09-28] (ang.).
- ↑ „Cinéma”, l’hommage de Mireille Mathieu aux plus grands titres du septième art [online], LCI [dostęp 2019-11-16] (fr.).
- ↑ The Winner Takes IT All – Cover Versions [online], liquisearch.com [dostęp 2019-11-16].
- ↑ Avignon. Mireille Mathieu se souvient avec émotion de Jacques Chirac [online], ledauphine.com [dostęp 2019-11-16] (fr.).
- ↑ Mireille Mathieu épinglée. Quand Nicolas Sarkozy lui fait une déclaration... [online], purepeople.com [dostęp 2019-11-16] (fr.).
- ↑ Avignon. Le tram inauguré en présence de la chanteuse Mireille Mathieu [online], midilibre.fr [dostęp 2019-11-16] (fr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna (fr.)