Miriam Gonczarska
 Miriam Gonczarska w 2012 | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1972 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
maharat, publicystka |
| Narodowość | |
| Edukacja |
The Pardes Institute of Jewish Studies, Nishmat, MaTaN – Izrael, Yeshiva Maharat |
| Wyznanie | |
Miriam Gonczarska (ur. 24 listopada 1972 w Warszawie) – polska dziennikarka, publicystka, działaczka społeczności żydowskiej, pierwsza[1][2][3] przewodniczka duchowa (maharat) z Europy Środkowo-Wschodniej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w Warszawie w rodzinie polsko-żydowskiej. Jest córką poety i dziennikarza Edmunda Gonczarskiego (Mendla Garncarskiego; 1922–1979)[4]. W 1994 ukończyła LXI Liceum Ogólnokształcące w Warszawie.
Od początku lat 90. XX wieku związana była z odbudową społeczności żydowskiej w Polsce[5], współtworzyła pismo Jidele, współpracowała z czasopismem Midrasz, a także była koordynatorką programów edukacyjnych przy Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich i redaktorką hebrajskiej sekcji Kol Polin Polskiego Radia dla Zagranicy. Jej teksty publikowane były w czasopismach takich jak Więź[6], Gazeta Wyborcza[7], czy Przegląd Powszechny[8]. Występowała w roli eksperta w dziedzinie prawa i religii żydowskiej, zarówno w programach telewizyjnych (m.in. Babilon w TVN24, Piąta strona nieba w Religia.tv[9]), jak i w prasie (m.in. Wprost[10]). Współtworzyła przy Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie reformowaną społeczność Ec Chaim[11].
Obecnie jest członkinią Rady i sekretarzem Rady Religijnej Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP, zarządu Stowarzyszenia Kobiet Żydowskich, członkinią B’nai B’rith Polska i Stowarzyszenia Żydowski Instytut Historyczny. Pełniła także funkcje członkini Zarządu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz członkini Komisji Rewizyjnej Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie (do 2014)[potrzebny przypis].
Studiowała w Izraelu oraz w Stanach Zjednoczonych. W 2015 ukończyła Yeshivat Maharat w Nowym Jorku[12][13] i została pierwszą maharat w historii Europy i jednocześnie pierwszą maharat w historii Polski[1][2][3].
Współpracowała z portalem Jewish.org.pl[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Spotkanie z Miriam Gonczarską [online], jewish.org.pl, 29 maja 2015 [dostęp 2015-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-15].
- ↑ a b 14.06.2015 – Miriam Gonczarska z dyplomem [online], Wirtualny Sztetl [dostęp 2015-07-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-07].
- ↑ a b Religie: O kapłaństwie kobiet [online], Radio Dla Ciebie, 5 lipca 2015 [dostęp 2015-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-15].
- ↑ Grób Edmunda Gonczarskiego [online], baza danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie [dostęp 2014-04-20].
- ↑ Miriam Gonczarska [online], limmudny2014.com, 2014 [dostęp 2014-04-20] (ang.).
- ↑ Miriam Gonczarska, Ku niebu i ku ziemi [online], wiez.pl, marzec 2009 [dostęp 2014-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-21].
- ↑ Miriam Gonczarska, Czym jest Kabała? [online], Gazeta.pl, 13 lipca 2011 [dostęp 2014-04-20].
- ↑ Miriam Gonczarska, Polska Żydówka [online], Prasa.wiara.pl, 27 czerwca 2009 [dostęp 2014-04-20].
- ↑ „Piąta strona nieba”, odc. 4, cz. 3'' [online], Onet.pl [dostęp 2014-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-21].
- ↑ Artur Górski, Odkopane korzenie [online], Wprost.pl, 2008 [dostęp 2014-04-20].
- ↑ Polka, która ukończyła szkołę rabinów. „Mama mnie ochrzciła, dla mojego bezpieczeństwa” [online], Gazeta.pl [dostęp 2017-03-27] (pol.).
- ↑ Żydostwa nie da się zakopać, czyli kim są i jak żyją Żydzi w Polsce [online], Polskatimes.pl [dostęp 2016-01-17].
- ↑ Class of 2015 [online], Yeshivat Maharat [dostęp 2014-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-15] (ang.).
- ↑ Publikacje Miriam Gonczarskiej w serwisie jewish.org.pl [online], jewish.org.pl [dostęp 2014-04-20] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-21].