Mirosław Arciszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Arciszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1892
Częstochowa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

18 września 1963
Gdańsk, Polska

Poseł RP na Łotwie
Okres

od 30 kwietnia 1929
do 19 grudnia 1932

Poprzednik

Juliusz Łukasiewicz

Następca

Zygmunt Beczkowicz

Poseł RP w Rumunii
Okres

od 15 grudnia 1932
do 30 kwietnia 1938

Poprzednik

Jan Szembek

Następca

Roger Raczyński (ambasador)

p. o. wiceministra spraw zagranicznych RP
Okres

od maj 1938
do 16 września 1939

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Order Zasługi (Rumunia, dekoracja królewska 1931–1947) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Krzyż Wielki Orderu Korony Rumunii Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Odznaka „Znak Pancerny”
Grób Mirosława Arciszewskiego na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Mirosław Arciszewski (ur. 19 stycznia 1892 w Częstochowie[1], zm. 18 września 1963 w Gdańsku) – polski dyplomata z okresu II Rzeczypospolitej, zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych od 1918, wolnomularz[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława. Od 1906 uczęszczał do II Gimnazjum Wileńskiego, i tam zdał maturę. Następnie na uniwersytecie w Petersburgu studiował prawo i języki wschodnie i uzyskał w 1916 stopień doktora praw. Podczas I wojny światowej, 17 października 1916 został wcielony do wojska rosyjskiego[1], w którym dosłużył się stopnia podporucznika. Od 20 listopada 1918 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, początkowo jako pomocnik referenta, później od 1 stycznia 1919 referent, a od 1 czerwca 1921 starszy referent[3]. W latach 1922–1925 był sekretarzem poselstwa w Genewie[4], w delegacji polskiej przy Lidze Narodów. Od 1925 do 1928 był sekretarzem ambasady RP w Paryżu[1]. Później piastował stanowisko posła w Rydze (lata 1929–1932)[1]. Następnie był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Bukareszcie (od 15 grudnia 1932 do 30 kwietnia 1938)[5]. W rządzie Felicjana Sławoja Składkowskiego pełnił obowiązki wiceministra spraw zagranicznych od 1938 do 1939[6] (wraz z Janem Szembekiem). 16 września 1939 przekroczył granicę z Rumunią, gdzie do 4 listopada 1940 pełnił obowiązki delegata do spraw uchodźców politycznych. 1 marca 1941 powołano go na stanowisko dyrektora Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych rządu RP na uchodźstwie, a rok później został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym przy rządach w Argentynie, Boliwii, Paragwaju i Urugwaju. Funkcję posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego sprawował do 16 czerwca 1946. W 1957 powrócił do kraju.

Żonaty z Rosjanką, Eugenią, współpracownikiem wywiadu sowieckiego (INO NKWD)[7].

Pochowany na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko (rejon I kwatera: Groby rodzinne C, nr grobu 93)[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 11.
  2. Ludwik Hass, Ambicje rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905-1928. Warszawa 1984, s. 359.
  3. a b c d e Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 176. [dostęp 2023-03-27].
  4. Mirosław Arciszewski (1892-1963). [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  5. 90 lat dyplomacji Rumunia-Polska. Konsulat Rumunii w Katowicach. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 kwietnia 2008)]. (pol.).
  6. Referat o zagadnieniu PROMETEJSKIM – 12 lutego 1940 (cz. II). Stowarzyszenie Dom Kaukaski w Polsce, 5 września 2009. [dostęp 2010-01-01]. (pol.)., formalnie nie był ani dyrektorem Departamentu Politycznego, ani podsekretarzem stanu, sprawował nadzór nad Departamentem Politycznym MSZ
  7. Władysław Bułhak: Krótki kurs dezinformacji. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2010-01-01]. (pol.).
  8. Mirosław Arciszewski. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-01-22].
  9. a b c d Czy wiesz kto to jest? s. 11 ↓.
  10. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi, położone na polu dyplomatycznem”.
  11. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.
  12. Zezwolenie na przyjęcie odznaczeń cudzoziemskich. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 36, 1938. 
  13. a b Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 45, 1935. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto był kim w II Rzeczypospolitej, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I.
  • Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I, s. 11.