Mistrz Pokłonu von Grootego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrz Pokłonu von Grootego
Ilustracja
Opłakiwanie Chrystusa
(Muzeum Narodowe w Warszawie)
Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

manieryzm

Mistrz Pokłonu von Grootegoflamandzki malarz manierysta czynny w Antwerpii w latach 1515–1520.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest to anonimowy malarz tworzący w Antwerpii, któremu przypisuje się kilka obrazów z Pokłonem Trzech Króli. Na podstawie tryptyku o tym samym tytule, znajdującego się dawniej w kolekcji Freiherra von Grootego na zamku Kitzburg (w pobliżu Bornheim)[a], niemiecki historyk sztuki Max Jakob Friedländer, w 1915 roku, nadał mu przydomek „Mistrz Pokłonu von Grootego”. Wcześniej tryptyk był błędnie zaliczany do oeuvre (dorobku) Herriego met de Blesa[1], prawdopodobnie nauczyciela Mistrza Pokłonu von Grootego. Styl tego ostatniego jest zbliżony do stylu innego antwerpskiego artysty, znanego jako Mistrz Pokłonu Antwerpskiego[2].

Przypisywane prace[edytuj | edytuj kod]

Pokłon pasterzy ze Städel Museum
  • Tryptyk pokłonu Trzech Króli – 1515–1520, kwatera środkowa 79,5 × 54 cm, skrzydła 82 × 25 cm, kolekcja prywatna

Kwatera środkowa ukazuje scenę Pokłonu Trzech Króli, prawe skrzydło przedstawia Ucieczkę do Egiptu a lewe dwie sceny Boże Narodzenie oraz Ukazanie się anioła pasterzom. Istnieje kilka kopii tego samego tryptyku, między innymi w Starej Pinakotece w Monachium[3]. W styczniu 2013 jedną z nich wystawiono w nowojorskim domu aukcyjnym Christie’s[4]; jej wartość oszacowano na od 400 do 600 tysięcy dolarów[5].

  • Tryptyk adoracji ze scenami ze Starego Testamentu – 1517, Städel Museum, Frankfurt nad Menem
    • Pokłon pasterzy – kwatera środkowa
    • Posłańcy przed królem Dawidem – skrzydło lewe
    • Król Dawid i królowa Saby – skrzydło prawe
  • Opłakiwanie ChrystusaAkademia Sztuk Pięknych w Wiedniu
  • Opłakiwanie Chrystusa – 86 × 60,5, Palais des Beaux-Arts Lille, (nr inw. 1784)[6]
  • Tryptyk z kalwarią, św. Antonim i św. Katarzyną – 1520, 95 × 103.3 x 6.5 cm, Museu Nacional d’Art de Catalunya[7]
  • Tryptyk ostatniej wieczerzy – kwatera centralna: 117 × 82,5 cm; skrzydła: 117 × 37 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Brukseli[8]
    • Ostatnia wieczerza – kwatera środkowa
    • Pożegnanie Jezusa z Matką – lewe skrzydło
    • Jezus obmywający stopy – prawe skrzydło

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Obecnie tryptyk jest rozdzielony: centralna część znajduje się w Karlsruhe, a skrzydła w Bazylei.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.
  • Colum Hourihane: The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture. T. I. Oxford University Press, 2012. ISBN 978-0195395365.