Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1923)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Poziom ligowy |
Pierwszy | ||
| Edycja |
4 | ||
| Liczba zespołów |
8 | ||
| Termin |
12 sierpnia 1923 – | ||
| Liczba meczów |
27 | ||
| Liczba stadionów |
8 (w 8 miejscowościach) | ||
| Liczba bramek |
142 | ||
| Zwycięzca |
Pogoń Lwów (2. tytuł) | ||
| Król strzelców |
Mieczysław Batsch (17 goli[1]) | ||
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1923 – 4. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn, a trzecia dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym) w roku kalendarzowym 1923, jako sezonie (tzw. cyklem „wiosna-jesień”).
| Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1923 | ||
|---|---|---|
| Rozgrywki | P | Nazwa |
| Centralne | I | Mistrzostwa Polski |
| Okręgowe (8 okręgów) |
II | A klasa |
| III | B klasa | |
| IV | C klasa | |
Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 84 dni – od 12 sierpnia 1923 do 4 listopada 1923. W 27 spotkaniach (w tym 1 z dogrywką) – rozegranych w jej ramach – formalnie uzyskano 142 bramki, co daje średnią 5,26 gola na mecz. Trzeba jednak zaznaczyć, że po zakończeniu zmagań grupowych, ze względu na uchybienia formalne Iskry Siemianowice (gra w tej drużynie piłkarzy niezgłoszonych do rozgrywek i o niewyjaśnionym statusie narodowościowym) anulowano wyniki jej czterech spotkań (Iskra–ŁKS 2:3, Iskra–Wisła 2:3, Wisła–Iskra 8:3, Warta–Iskra 4:0), zamieniając je na walkowery 5:0 dla rywali (w przypadku dwóch pozostałych meczów tego zespołu utrzymano rezultaty z boiska, bowiem były one korzystniejsze dla przeciwników, niż walkowery). Faktycznie na boiskach padło więc 147 bramek (średnio: 5,44 gola na mecz). Tytuł mistrza Polski po raz drugi z rzędu wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców – jej zawodnik – Mieczysław Batsch, zdobywca 17 trafień[2]. Nie ustalono jednak autorów 14 bramek (7 dla Warty, 4 dla Polonii i 3 dla Wisły).
Podczas 4. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniach 25–26 lutego 1923 w Krakowie w poczet jego członków przyjęto dziewiąty okręg – Toruński OZPN (wydzielony z okręgu poznańskiego). Z uwagi na fakt, że jego władze nie zdążyły dokonać klasyfikacji klubów, jego reprezentanta nie dopuszczono do fazy finałowej mistrzostw (ostatecznie w sezonie 1923 nie przeprowadzono w nim nawet mistrzostw okręgowych)[3]. Dlatego – podobnie jak sezon wcześniej – do bezpośredniej walki o tytuł mistrza Polski stanęło osiem drużyn. Wzorem wcześniejszych sezonów regulamin rozgrywek przewidywał walkę o tytuł mistrzowski w cyklu „wiosna-jesień” oraz w dwóch fazach: okręgowych mistrzostwach Klasy A i ogólnokrajowym turnieju finałowym. W obydwu z nich grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Po raz drugi turniej finałowy przeprowadzono w dwóch równorzędnych grupach (tym razem wschodniej i zachodniej), a ich zwycięzcy zagrali między sobą finałowe spotkania o tytuł mistrza Polski (w formule pucharowego dwumeczu „u siebie i na wyjeździe”). Z uwagi na wygranie po jednym pojedynku przez każdą z drużyn, koniecznym stało się zorganizowanie dodatkowego meczu na neutralnym terenie (nie obowiązywała wówczas zasada o różnicy strzelonych goli). Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało gwarancji występu w fazie finałowej następnej edycji.
Faza eliminacyjna[edytuj | edytuj kod]
Faza finałowa[edytuj | edytuj kod]
Etap pierwszy[edytuj | edytuj kod]
Tabela końcowa grupy wschodniej[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1. | Pogoń Lwów | 6 | 12 | 42:3 |
| 2. | Polonia Warszawa | 6 | 8 | 24:12 |
| 3. | Lauda Wilno | 6 | 3 | 4:26 |
| 4. | WKS Lublin | 6 | 1 | 1:30 |
Tabela końcowa grupy zachodniej[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1. | Wisła Kraków | 6 | 9 | 20:6 |
| 2. | Warta Poznań | 6 | 8 | 20:9 |
| 3. | ŁKS Łódź | 6 | 7 | 21:11 |
| 4. | Iskra Siemianowice | 6 | 0 | 1:36 |
Legenda:
| Awans do finałowego dwumeczu o mistrzostwo Polski. |
Finał[edytuj | edytuj kod]
Finałowy dwumecz o tytuł mistrza Polski 1923, pomiędzy zwycięzcami obydwu grup fazy finałowej:
| 14 października 1923 15:00
|
Pogoń Lwów |
3 : 0 (1:0)
|
Wisła Kraków | Park Sportowy, Lwów Widzów: 8 500 Sędzia: Aleksander Rząsa (Kraków) |
| 21 października 1923 14:30
|
Wisła Kraków |
2 : 1 (1:0)
|
Pogoń Lwów |
Stadion Wisły, Kraków Widzów: 4 000 Sędzia: Aleksander Rząsa (Kraków) |
Stan rywalizacji w dwumeczu: 1:1 (bilans bramowy nie miał znaczenia)
Dodatkowe spotkanie o mistrzostwo rozegrane na neutralnym stadionie w Warszawie:
| 4 listopada 1923 14:00
|
Pogoń Lwów |
2 : 1 pd. (1:0, 1:1)
|
Wisła Kraków |
Boisko w Parku Sobieskiego na Agrykoli, Warszawa Widzów: 5 000 Sędzia: Artur Marczewski (Łódź) |
Mistrzem Polski w sezonie 1923 została Pogoń Lwów.
Najlepsi strzelcy[edytuj | edytuj kod]
| Bramki | Zawodnik | Drużyna |
|---|---|---|
| 17 | Mieczysław Batsch | Pogoń Lwów |
| 10 | Józef Garbień | Pogoń Lwów |
| 9 | Wacław Kuchar | Pogoń Lwów |
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Podczas 4. Walnego Zgromadzenia PZPN żarliwie dyskutowano o zmianie systemu rozgrywania mistrzostw kraju (utworzenie ogólnopaństwowej ligi, za którą optował Adam Obrubański), jednak ostatecznie zdecydowano się na niedokonywanie zmian[3];
- W rozegranym 13 maja 1923 spotkaniu o mistrzostwo Klasy A okręgu lwowskiego Pogoń Lwów rozgromiła w Stanisławowie tamtejszą Rewerę aż 21:1[3];
- Po raz pierwszy w historii Cracovia nie wygrała mistrzostw Klasy A okręgu krakowskiego (lepsza okazała się Wisła), przez co nie zakwalifikowała się do ogólnopolskiego turnieju finałowego mistrzostw kraju. Jednak dzięki temu, we wrześniu i październiku 1923 mogła udać się w trzytygodniowe tournée zagraniczne po Hiszpanii, podczas którego zagrała m.in. z FC Barceloną oraz Realem Madryt[3][4];
- W fazie finałowej mistrzostw Polski 1923 zespół Pogoni Lwów zdobył średnio 5,33 gola na mecz, co jest najlepszym tego typu osiągnięciem w historii mistrzostw Polski[2];
- Faktycznie, w fazie finałowej mistrzostw Polski 1923 zdobyto 147 goli. Jednak 25 z nich padło w czterech spotkaniach zweryfikowanych później, jako walkowery (5:0). Stąd wzięła się różnica 5 bramek, pomiędzy oficjalnymi statystykami, a rzeczywistą liczbą trafień[2].
Klasyfikacja medalowa po MP 1923[edytuj | edytuj kod]
| Klub | 
|
|
| |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Pogoń Lwów  |
2 | 0 | 0 |
| 2. | Cracovia  |
1 | 0 | 1 |
| 3. | Warta Poznań | 0 | 1 | 2 |
| 4. | Polonia Warszawa | 0 | 1 | 1 |
| 5. | Wisła Kraków |
0 | 1 | 0 |
| 6. | ŁKS Łódź |
0 | 0 | 1 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Królowie Strzelców Mistrzostw Polski [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ a b c Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 16–17. ISBN 83-88232-02-9.
- ↑ a b c d Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 24–25. ISBN 83-902751-1-2.
- ↑ 1923 mecze towarzyskie. wikipasy.pl. [dostęp 2011-01-02]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 1–216. ISBN 83-88232-02-9.
- Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 1–199. ISBN 83-902751-1-2.
- Gowarzewski A. i inni: Album 80 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000.
- Gowarzewski A. i inni: Album 90 lat PZPN (Encyklopedia piłkarska Fuji). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2010.
- Hałys J.: Polska Piłka Nożna. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 1–995. ISBN 83-03-00804-8.