Mistrzostwa Świata w Snookerze 2015

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata
2014 2015 2016
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Anglia Stuart Bingham

II miejsce

Anglia Shaun Murphy

Najwyższy break

145
Australia Neil Robertson,
Anglia Stuart Bingham

Rozegrane mecze

31

Stuart Bingham – nowy mistrz świata
Shaun Murphy – wicemistrz świata
Mark Selby – obrońca tytułu

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2015 (ang. 2015 Betfred World Snooker Championship) – najważniejszy a zarazem ostatni turniej snookerowy sezonu 2014/2015, rozgrywany w dniach 18 kwietnia – 4 maja 2015 w Crucible Theatre w Sheffield (Anglia)[1]. Była to 78. edycja mistrzostw świata. Obrońcą tytułu był Mark Selby, który przegrał w drugiej rundzie turnieju, pokonany przez Szkota, Anthony’ego McGilla 9:13.

Tytuł mistrza świata po raz pierwszy w swojej karierze zdobył Stuart Bingham, który w finałowym pojedynku pokonał mistrza świata z 2005, Anglika Shauna Murphy’ego 18-15.

Wstęp[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Ronnie O’Sullivan.
 Osobny artykuł: Stephen Hendry.
Crucible Theatre, miejsce rozgrywania turnieju

Mistrzostwa te po raz 38. były rozgrywane w Crucible Theatre. Spośród wszystkich aktywnych graczy snookerowych, najwięcej tytułów mistrzowskich miał przed turniejem Steve Davis (łącznie 6), który nie przeszedł przez kwalifikacje do Mistrzostw Świata w Snookerze 2015. Mark Selby bronił tytułu mistrzowskiego po raz pierwszy. Ostatnia skuteczna obrona tytułu mistrzowskiego miała miejsce w 2013 roku, kiedy Ronnie O’Sullivan po raz piąty w karierze wygrał snookerowe mistrzostwa świata. Ponadto w erze Crucible Stephen Hendry obronił tytuł mistrza świata w latach 1993–1995, zdobywając w latach 1992–1996 pięć tytułów mistrzowskich z rzędu, a Steve Davis w latach 1984, 1988 i 1989.

W tej edycji mistrzostw bierze udział wielu graczy, którzy w przeszłości sięgali po tytuł mistrzowski, poza wspomnianym Selby są to: O’Sullivan (5-krotny zdobywca tytułu), John Higgins (4-krotny zdobywca tytułu), Shaun Murphy, Neil Robertson oraz Ken Doherty. Wygranie Mistrzostw Świata w Snookerze, poza zdobyczą punktową oraz pieniężną wiąże się z rozstawieniem mistrza świata w turniejach, w których obowiązuje rozstawienie, ponadto mistrz świata przystępuje do obrony tytułu w przyszłym roku jako rozstawiony z numerem jeden.

Organizacja turnieju[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Zwycięzca: £ 300 000
  • Drugie miejsce: £ 125 000
  • Półfinalista: £ 60 000
  • Ćwierćfinalista: £ 30 000
  • Ostatnia 16: £ 20 000
  • Ostatnia 32: £ 12 000
  • Ostatnia 48: £ 9000
  • Ostatnia 80: £ 6000
  • Najwyższy break w fazie telewizyjnej: £ 10 000
  • Najwyższy break poza fazą telewizyjną: £ 1000
  • Łączna pula nagród: £ 1 364 000

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Kolejnych 14 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2014/2015. Z powodu choroby Allistera Cartera (walka z rakiem) jego miejsce w rankingu zostało "zamrożone" na obecny sezon i zawodnik mimo że nie znajduje się w top 16 rankingu obecnego sezonu, był pewny gry w fazie telewizyjnej. Sytuacja ta dotyczy tylko obecnych rozgrywek.

  • (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
  1. Anglia Mark Selby (2R)
  2. Anglia Ronnie O’Sullivan (Ćwierćfinał)
  3. Ding Junhui (Ćwierćfinał)
  4. Australia Neil Robertson (Ćwierćfinał)
  5. Anglia Barry Hawkins (Półfinał)
  6. Anglia Judd Trump (Półfinał)
  7. Anglia Ricky Walden (1R)
  8. Anglia Shaun Murphy (Finał)
  9. Anglia Joe Perry (2R)
  10. Anglia Stuart Bingham (Zwycięzca)
  11. Hongkong Marco Fu (2R)
  12. Irlandia Północna Mark Allen (2R)
  13. Anglia Allister Carter (2R)
  14. Szkocja John Higgins (2R)
  15. Walia Mark Williams (1R)
  16. Szkocja Stephen Maguire (1R)

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do mistrzostw świata poprzez udział w kwalifikacjach:

  • (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
  • [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

Runda 1[edytuj | edytuj kod]

Mark Selby – Kurt Maflin[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-9

  • sesja I: (84) 128-0, 0-102 (96), (108) 108-16, 0-97, 84-7, 77-44, 69-62, 7-113 (88), 71-8
  • sesja II: 67-0, 1-67, (124) 124-0, 0–86, 38-103, 33-78, 10-68, 46-79, 64-33, 60-14

Stephen Maguire – Anthony McGill[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 9-10

  • sesja I: 1-15 (92), 79-0, 19-67, 12-76, 36-76, 73 (73)-0, 22-73, 102 (86)-21, 63-67
  • sesja II: 62-1, 0-'97 (97), 53-56, 62-37, 16-66, 73-7, 88 (81)-11, 104-0, 85-15, 0-122 (122)

Joe Perry – Zhang Anda[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-4

  • sesja I: 64-25, 97 (94)-1, 65-25, 81-40, 80-61, 115-8, 56-13, 0-80 (80), 87 (87)-0
  • sesja II: 16-66, 8-76, 0-132 (132), 69-56, 68-47

Shaun Murphy – Robin Hull[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-3

  • sesja I: 97 (97)-7, 61-48, 55-47, 59-72, 130 (101)-0, 69-1, 87-37, 62-55, 53-67
  • sesja II: 56-55, 64-33, 64-72, 115 (111)-0

Barry Hawkins – Matthew Selt[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-9

  • sesja I: 71-40, 24-71, 96-4, 44-67, 62-0, 91 (91)-0, 100-12, 99 (70)-47, 76-44
  • sesja II: 54–71, 7–79, 79 (79)–40, 98 (88)–18, 20–69, 27–63, 27–109 (102), 8–121 (109), 0–100 (94), 75–7

Mark Allen – Ryan Day[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-3

  • sesja I: 44-73, 30-78, 73 (73)-42, 30-84 (79), 70-31, 97 (81)-27, 64-39, 66-48, 108 (101)-14
  • sesja II: 69-22, 62-13, 80-26, 93 (92)-0

Allister Carter – Alan McManus[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-5

  • sesja I: 127 (127)-14, 16-67, 76-46, 26-70, 59-4, 103-13, 85-15, 22-84, 69-11
  • sesja II: 106-7, 13-76, 69-3, 37-51, 61-43, 84 (76)-1

Neil Robertson – Jamie Jones[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-2

  • sesja I: 75-6, 77-37, 143 (143)-0, 72-11, 113 (109)-0, 130 (94)-0, 41-65, 41-72, 72-44
  • sesja II: 133 (133)-0, 86-47, 56-55

Ding Junhui – Mark Davis[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-7

  • sesja I: 49-63, 51-60, 35-90, 46-76, 66-29, 110 (109)-22, 76 (76)-1, 1-106 (106)
  • sesja II: 97 (97)-0, 82-0, 62-2, 14-59, 64-47, 93-22, 6-69, 124 (73)-11, 85 (85)-1

John Higgins – Robert Milkins[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-5

  • sesja I: 57–13, 91 (72)–25, 64–1, 1–69, 79–9, 103–13, 54–66, 0–83
  • sesja II: 67–58, 77 (77)–0, 75 (75)–0, 23–66, 9–69, 113–14, 106 (106)–1

Marco Fu – Jimmy Robertson[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-6

  • sesja I: 79-0, 106 (87)-4, 8-71, 66-59, 0-80 (80), 56-58, 54-63, 69-24, 90-23
  • sesja II: 25-106 (106), 70 (70)-0, 88 (88)-0, 51-76, 59-46, 67-12, 108 (73)-6

Judd Trump – Stuart Carrington[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-6

  • sesja I: 71-64, 0-74, 78-0, 113-0, 64-4, 45-64, 90 (85)-1, 82-20, 103 (85)-11
  • sesja II: 0-97 (97), 74 (74)-26, 7-81 (74), 39-84 (70), 76 (76)-24, 16-99 (99), 110 (109)-9

Ricky Walden – Graeme Dott[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 8-10

  • sesja I: 21-66, 87 (87)-0, 135 (135)-0, 60-24, 58-59, 0-76, 16-83 (72), 76-43, 23-72
  • sesja II: 49-74, 92 (78)-26, 104 (104)-0, 56-48, 57-78 (78), 1-86, 12-65, 76-61, 37-75

Stuart Bingham – Robbie Williams[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-7

  • sesja I: 68-27, 1-68, 15-98, 71-6, 82 (82)-10, 33-96, 83 (82)-0, 28-87, 16-80
  • sesja II: 109-1, 66-55, 1–95 (87), 61–3, 90–13, 65–25, 61-77, 75-32

Mark Williams – Matthew Stevens[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 2-10

  • sesja I: 44-19, 22-(111) 111, 16-66, 0-96 (96), 94-4, 37-78, 71-82, 47-72
  • sesja II: 51-73, 0-115 (115), 30-69, 63-73 (73)

Ronnie O’Sullivan – Craig Steadman[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 10-3

  • sesja I: (104) 108-0, 66-44, 39-86 (71), 74-27, 60-59, 42-73, 73-15, 77-55, (75) 129-0
  • sesja II: 55-14, 33-65, 69-36, 100-24

Runda 2[edytuj | edytuj kod]

Mark Selby – Anthony McGill[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 9–13

  • I sesja: 43 –72, 0–85, 97–17, 88–32, 92 (87)–0, 5–89 (74), 38–91 (73), 66–52
  • II sesja: 50–80, 46–86, 120 (120)–9, 50–65, 105 (83)–21, 0–125 (125), 28–73, 3–72 (72)
  • III sesja: 38–72, 89–0, 1–87 (87), 72–30, (101) 101–0, 8–82 (82)

Joe Perry – Shaun Murphy[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 5–13

  • I sesja: 34–63, 63–39, 9–121 (121), 32–91 , 0–79 (79), 4–71, 13–100, 66–73
  • II sesja: 6–95, 15–86, 12–69, 80 (74)–13, 136 (131)–0, 39–80, 0-88 (88), 80 (74)–9
  • III sesja: 79–28, 49–85

Barry Hawkins – Mark Allen[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 13–11

  • I sesja: 1–76, 20–77, 77 (76)–13, 82–0, 49–71, 88–0, 4–100 (96), 26–66
  • II sesja: 2–64, 92 (92)–18, 5–115 (115), 108 (108)–8, 131 (131)–0, 61–82, 4–81 (81), 65–61
  • III sesja: 1–85 (81), 78–8, 8–113 (109), 57–30, 86–32, 68–0, 130 (102)–0, 67–50

Allister Carter – Neil Robertson[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 5–13

  • I sesja: 68–38, 0–89, 4–84, 1–129 (129), 51–68, 1–116 (115), 103 (99)–0, 22–66
  • II sesja: 72–52, 23–75 (72), 64–66, 7–119 (119), 43–88, 4–100 (71), 84 (70)–0, 81–54
  • III sesja: 57–65, 0–145 (145)

Ding Junhui – John Higgins[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 13–9

  • I sesja: 0–81, 36–67, 135 (135)–0, 6–116 (73), 50–78, 55–68, 78–28, 95 (94)–7
  • II sesja: 77–0, 135 (80)–0, 6–83 (55), 0–68 (68), 73–0, 102–4, (92) 92–0, 69–58
  • III sesja: 68–41, 71–21, 0–95 (94), 89 (89)–38, 60–74, 57–20

Marco Fu – Judd Trump[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 8–13

  • I sesja: 72–0, 0–75 (75), 23–80 (80), 46–59, 64–67, 120 (120)–7, 53–66 (66), 79 (66)–2
  • II sesja: 47–84, 0–67, 13–89, 0–111 (111), 69–49, 88–29, 9–75 (75), 61–8
  • III sesja: 94 (94)–20, 29–75, 8–71, 75–22, 0–133 (133)

Graeme Dott – Stuart Bingham[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 5–13

  • I sesja: 7–79, 68–73, 89–9, 50–72, 11–64, 76–1, 23–85, 0–104 (100)
  • II sesja: 91–6, 63–20, 0–90 (81), 23–72, 87–42, 28–102 (102), 62–76, 34–75
  • III sesja: 29–75, 33–104 (104)

Matthew Stevens – Ronnie O’Sullivan[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 5–13

  • I sesja: 62–53, 82 (82)–0, 0–134 (100), 0–63, 14–89, 16–81, 55–62, (71) 92–0
  • II sesja: 4–78, 21–60, 98–25, 0–110 (110), 0–139 (139), 34–87, 53–59, 20–80
  • III sesja: 64–6, 14–77 (77)

Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]

Anthony McGill – Shaun Murphy[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 8–13

  • I sesja: 56–106 (100), 10–125 (125), 78–37, 0–78, 70–15, 89 (89)–8, 97–1, 1–85
  • II sesja: 137 (137)–0, 48–72, 67–32, 33–63, 0–127 (127), 0–80, 12–83 (75), 86 (86)–0
  • III sesja: 95 (95)–0, 0–72 (72), 40–64, 0–85, 6–68

Barry Hawkins – Neil Robertson[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 13–12

  • I sesja: 50–40, 0–120 (115), 0–113 (70), 7–58, 91–0, 98 (98)–0, 115 (96)–0, 106–0
  • II sesja: 121 (108)–6, 65–1, 11–90, 42–76, 42–69, 0–135 (130), 68–36
  • III sesja: 0–141 (141), 128 (108)–0, 105 (104)–29, 0–90 (90), 3–82, 0–142 (142), 109 (109)–29, 80 (76)–5, 4–100, 86–26

Ding Junhui – Judd Trump[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 4–13

  • I sesja: 5–91, 22–72, 4–82 (82), 0–94 (94), 6–111 (108), 54–76 (76), 65–43, 78 (72)–12
  • II sesja: 0–102 (102), 19–61, 11–66, 75–12, 86–0, 40–82, 0–127 (127), 9–111 (111)
  • III sesja: 13–70

Stuart Bingham – Ronnie O’Sullivan[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 13–9

  • I sesja: 0–116 (116), 77–49,99 (75)–1, 6–118 (118), 25–103 (87), 66–25, 71–40, 86–30
  • II sesja: 145 (145)–0, 0–89, 16–78, 46–60, 70–33, 9–103 (103), 20–83, 76–68
  • III sesja: 33–96, 74 (74)–4, 88 (88)–0, 63–27, 85 (85)–0, 66–19

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Shaun Murphy – Barry Hawkins[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 17–9

  • I sesja: 93 (92)–35, 69–63, 103–24, 51–60, 105 (105)–0, 8–76,138 (138)–0, 80 (79)–50
  • II sesja: 82 (73)–31, 105 (105)–32, 79 (79)–0, 79 (72)–18, 33–100 (79), 121 (121)–10, 70–28, 86–0
  • III sesja: 65–1, 0–103 (103), 1–84, 28–108 (104), 1–73 (73), 90 (90)–0, 106 (106)–28, 22–84 (76)
  • IV sesja: 9–121 (103), 83 (83)–44

Judd Trump – Stuart Bingham[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 16–17

  • I sesja: 86–28, 64–66, 64–47, 0–89 (89), 39–82, 56–75 (74), 81 (75)–0, 0–77 (76)
  • II sesja: 43–63, 119 (113)–6, 72–51, 9–74, 41–75, 66–35, 9–85 (85), 90–4
  • III sesja: 75–19, 91 (91)–0, 37–76, 0–86, 16–65, 23–78, 87–79, 66–9
  • IV sesja: 31–71, 88 (88)–0, 103–5, 8–110 (106), 76 (76)–0, 15–102 (102), 114 (108)–14, 129 (129)–0, 6–62

Finał[edytuj | edytuj kod]

Shaun Murphy – Stuart Bingham[edytuj | edytuj kod]

Wyniki meczu: 15-18

  • I sesja: 103-44, 69-51, 74-5, 0-105 (105), 15-68, 90 (90)-0, 7-55, 30-73
  • II sesja: 74 (74)-57, 106 (106)-1, 121 (121)-14, 97-41, 1-76 (76), 7-129 (123), 0-113 (89), 76 (76)-0, 22-67
  • III sesja: 4-87 (87), 40-68, 0-112 (112), 23-95, 80-4, 0-87 (87), 84 (84)-0, 7-86
  • IV sesja: 73-6, 6-102 (102), 75 (75)-55, 68-29, 76-0, 56-80, 3-68, 1-88 (88)

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
(do 10 frejmów)
Runda 2
(do 13 frejmów)
Ćwierćfinały
(do 13 frejmów)
Półfinały
(do 17 frejmów)
Finał
(do 18 frejmów)
                                               
1  Anglia Mark Selby 10  
38  Norwegia Kurt Maflin 9  
  1  Anglia Mark Selby 9  
  32  Szkocja Anthony McGill 13  
16  Szkocja Stephen Maguire 9
32  Szkocja Anthony McGill 10  
  32  Szkocja Anthony McGill 8  
  8  Anglia Shaun Murphy 13  
9  Anglia Joe Perry 10  
97   Zhang Anda 4  
  9  Anglia Joe Perry 5
  8  Anglia Shaun Murphy 13  
8  Anglia Shaun Murphy 10
68  Finlandia Robin Hull 3  
  8  Anglia Shaun Murphy 17  
  5  Anglia Barry Hawkins 9  
5  Anglia Barry Hawkins 10  
31  Anglia Matthew Selt 9  
  5  Anglia Barry Hawkins 13
  12  Irlandia Północna Mark Allen 11  
12  Irlandia Północna Mark Allen 10
21  Walia Ryan Day 3  
  5  Anglia Barry Hawkins 13
  4  Australia Neil Robertson 12  
13  Anglia Allister Carter 10  
24  Szkocja Alan McManus 5  
  13  Anglia Allister Carter 5
  4  Australia Neil Robertson 13  
4  Australia Neil Robertson 10
40  Walia Jamie Jones 2  
8  Anglia Shaun Murphy 15
10  Anglia Stuart Bingham 18
3   Ding Junhui 10  
19  Anglia Mark Davis 7  
  3   Ding Junhui 13  
  14  Szkocja John Higgins 9  
14  Szkocja John Higgins 10
18  Anglia Robert Milkins 5  
  3   Ding Junhui 4  
  6  Anglia Judd Trump 13  
11  Hongkong Marco Fu 10  
42  Anglia Jimmy Robertson 6  
  11  Hongkong Marco Fu 8
  6  Anglia Judd Trump 13  
6  Anglia Judd Trump 10
69  Anglia Stuart Carrington 6  
  6  Anglia Judd Trump 16
  10  Anglia Stuart Bingham 17  
7  Anglia Ricky Walden 8  
20  Szkocja Graeme Dott 10  
  20  Szkocja Graeme Dott 5
  10  Anglia Stuart Bingham 13  
10  Anglia Stuart Bingham 10
58  Anglia Robbie Williams 7  
  10  Anglia Stuart Bingham 13
  2  Anglia Ronnie O’Sullivan 9  
15  Walia Mark Williams 2  
35  Walia Matthew Stevens 10  
  35  Walia Matthew Stevens 5
  2  Anglia Ronnie O’Sullivan 13  
2  Anglia Ronnie O’Sullivan 10
80  Anglia Craig Steadman 3  

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Lepszy z 35 frame’ów
Crucible Theatre, Sheffield, 3–4 maja 2015.
Sędzia: Olivier Marteel Belgia
Shaun Murphy Anglia 15 – 18 Anglia Stuart Bingham
3 maja
Sesja popołudniowa: 103 (68)-44, 69 (59)-51, 74 (65)-5, 0-105 (105), 15-68 (56), 90 (90)-0, 7-55, 30-73 (65)
Sesja wieczorna: 74 (74)-57 (57), 106 (106)-1, 121 (121)-14, 97 (51)-41, 1-76 (76), 7-129 (123), 0-113 (89), 76 (76)-0, 22-67 (53)

4 maja
Sesja popołudniowa: 4-87 (87), 40-68 (51), 0-112 (112), 23-95 (50), 80 (59)-4, 0-87 (87), 84 (84)-0, 7-86 (57)
Sesja wieczorna: 73-6, 6-102 (102), 75 (75)-55, 68 (64)-29, 76-0, 56-80, 3-68 (55), 1-88 (88)

121 Najwyższy break 123
2 100+ breaki 3
13 50+ breaki 15

Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju[edytuj | edytuj kod]

Snookerzysta
Breaki
Australia Neil Robertson 145, 143, 142, 141, 133, 130, 129, 119, 115, 115, 109
Anglia Stuart Bingham 145, 123, 112, 106, 105, 104, 102, 102, 102, 100
Anglia Ronnie O’Sullivan 139, 118, 116, 110, 104, 103, 100
Anglia Shaun Murphy 138, 127, 125, 121, 121, 121, 111, 106, 106, 106, 105, 105, 101, 100
Szkocja Anthony McGill 137, 125, 122
Ding Junhui 135, 109
Anglia Ricky Walden 135, 104
Anglia Judd Trump 133, 129, 127, 113, 111, 111, 109, 108, 108, 102
Zhang Anda 132
Anglia Barry Hawkins 131, 109, 108, 108, 104, 104, 103, 103, 102
Anglia Joe Perry 131
Anglia Allister Carter 127
Anglia Mark Selby 124, 120, 108, 101
Hongkong Marco Fu 120
Walia Matthew Stevens 115, 111
Irlandia Północna Mark Allen 115, 109, 101
Anglia Matthew Selt 109, 102
Szkocja John Higgins 106
Anglia Jimmy Robertson 106
Anglia Mark Davis 106

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Liczba zawodników % zawodników
Anglia Anglia 16 50%
Szkocja Szkocja 5 15,625%
Walia Walia 4 12,5%
Chiny 2 6,25%
Australia Australia 1 3,125%
Finlandia Finlandia 1 3,125%
Hongkong Hongkong 1 3,125%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 3,125%
Norwegia Norwegia 1 3,125%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 13
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 248 (304)
  • Średnia liczba partii w meczu: 15.5
  • Najwyższe zwycięstwo: 10-2
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
  • Liczba breaków 50+ w rundzie: 83
  • Liczba breaków 100+ w rundzie: 23


Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Liczba zawodników % zawodników
Anglia Anglia 8 50%
Szkocja Szkocja 3 18,75%
Chiny 1 6,25%
Walia Walia 1 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
Hongkong Hongkong 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 13
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 161 (200)
  • Średnia liczba partii w meczu: 20
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-5 x4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
  • Liczba breaków 50+ w rundzie: 56
  • Liczba breaków 100+ w rundzie: 22


Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Liczba zawodników % zawodników
Anglia Anglia 5 62.5%
Szkocja Szkocja 1 12.5%
Chiny 1 12.5%
Australia Australia 1 12.5%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 85 (100)
  • Średnia liczba partii w meczu: 21
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
  • Liczba breaków 50+ w rundzie: 44
  • Liczba breaków 100+ w rundzie: 21


Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Liczba zawodników % zawodników
Anglia Anglia 4 100%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 59 (66)
  • Średnia liczba partii w meczu: 29
  • Najwyższe zwycięstwo: 17-9
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
  • Liczba breaków 50+ w rundzie: 51
  • Liczba breaków 100+ w rundzie: 13


Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacji były rozegrane w dniach 7–15 kwietnia. Wszystkie mecze były rozegrane w Ponds Forge International Sports Centre w Sheffield. Każdy mecz był grany do 10 wygranych frejmów.

Runda 1[edytuj | edytuj kod]

Runda 2[edytuj | edytuj kod]

Runda 3[edytuj | edytuj kod]

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[2]

Snookerzysta
Breaki
Anglia Tom Ford 140, 136, 123, 104
Anglia Craig Steadman 140, 116
Irlandia David Morris 140
Finlandia Robin Hull 139, 138, 126, 125, 112
Szkocja Graeme Dott 139, 114
Zhang Anda 137, 134, 132
Malta Tony Drago 135
Anglia Andrew Higginson 134, 134
Anglia Sam Baird 134, 109
Szkocja Scott Donaldson 134
Yu Delu 133, 100
Anglia Mark Davis 132, 111
Tajlandia Thepchaiya Un-Nooh 131, 123
Anglia Mark King 131, 106
Xiao Guodong 131
Anglia David Gilbert 130, 123
Tajlandia Dechawat Poomjaeng 129, 120
Anglia Ben Woollaston 129
Szkocja Anthony McGill 127
Irlandia Fergal O’Brien 125, 110, 106, 102
Norwegia Kurt Maflin 122, 108, 100
Tian Pengfei 122
Walia Jamie Jones 122
Anglia Adam Duffy 120, 118
Anglia Jack Lisowski 120, 110
Brazylia Igor Figueiredo 117
Szkocja Jamie Burnett 116
Walia Michael White 116
Liang Wenbo 115, 113, 110, 103
Walia Ryan Day 115
Anglia Liam Highfield 115
Anglia Rod Lawler 113, 100
Li Hang 113
Irlandia Północna Joe Swail 113
Anglia Jimmy Robertson 111, 103
Szkocja Alan McManus 110
Tajlandia Noppon Saengkham 108
Zhou Yuelong 108
Anglia Chris Wakelin 107
Anglia Peter Lines 106
Anglia Jimmy White 106
Anglia Robert Milkins 105, 104
Anglia Ashley Carty 105
Anglia Stuart Carrington 105
Anglia Michael Holt 101
Anglia Matthew Selt 101
Szkocja Michael Leslie 101
Anglia Robbie Williams 101
Belgia Luca Brecel 100
Anglia Darryl Hill 100
Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon 100

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. worldsnooker.com: 2014/15 Calendar. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2014-05-05].
  2. Dafabet World Championship qualifiers: century breaks. [w:] worldsnookerdata.com [on-line]. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2015-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-16)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]