Mięsień obły większy
Mięsień obły większy (łac. musculus teres major) – w anatomii człowieka mocny, czworokątny, nieco spłaszczony mięsień obręczy kończyny górnej, rozpostarty między dolnym kątem łopatki a górnym fragmentem trzonu kości ramiennej[1]. Jego przyczep bliższy znajduje się na powierzchni grzbietowej w okolicy dolnego kąta łopatki. W swoim przebiegu włókna mięśnia kierują się ku górze i do boku. Przyczep dalszy tworzy mocne ścięgno dochodzące do grzebienia guzka mniejszego kości ramiennej[1].
Jego funkcją jest opuszczanie uniesionego ramienia, antagonistycznie do mięśnia naramiennego. Działa synergistycznie z mięśniem najszerszym grzbietu przywodząc ramię ku tyłowi i rotując je do wewnątrz[1].
Unaczyniony jest przez tętnicę podłopatkową, będącą gałęzią tętnicy pachowej[1]. Unerwiony jest przez nerw piersiowo-grzbietowy, nerw podłopatkowy dolny lub nerw pachowy[1][2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 783–788, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 44, ISBN 978-83-200-3258-1.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 269, ISBN 978-83-66548-14-5.
