Mokrzyca Kitaibela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mokrzyca Kitaibela
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

mokrzyca

Gatunek

Minuartia laricifolia

Podgatunek

mokrzyca Kitaibela

Nazwa systematyczna
Minuartia laricifolia subsp. kitaibelii (Nyman) Mattf.
Repert. Spec. Nov. Regni Veg. Beih. 15: 190 1922[3]
Synonimy
  • M. kitaibelii (Mattf.) Pawł.
  • M. laricifolia Schinz

Mokrzyca Kitaibela, mokrzyca modrzewiolistna[4] (Minuartia laricifolia subsp.kitaibelii (Nyman) Mattf.) – podgatunek mokrzycy Minuartia laricifolia[3], w polskich opracowaniach traktowany jako odrębny gatunek – Minuartia kitaibelii (Nyman) Pawł.)[4]. Występuje w Karpatach oraz wschodniej części Alp. W Polsce występuje w Tatrach i Pieninach[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina luźnokępkowa, osiągająca wysokość do 20 cm. Tworzy 2 rodzaje pędów: rozesłane płożące się pędy płonne oraz podnoszące się łodygi kwiatowe[5].
Liście
Ulistnienie nakrzyżległe, liście równowąskie i nieco odgięte[5].
Łodyga
Płożąca się lub podnosząca, szorstko owłosiona, nierozgałęziona[5].
Kwiaty
Wyrastają pojedynczo, lub po kilka na szczycie łodygi. Szypułki kwiatowe krótko owłosione i bez gruczołów. Kwiaty mają 5 białych, całobrzegich płatków korony o długości 9–12 mm. Kielich walcowaty, o tępych działkach dużo krótszych od płatków korony. Wewnątrz korony 1 słupek z 3 szyjkami, i 10 pręcików[6].
Owoc
Pękająca 3 klapami torebka. Zawiera ok. 30 nasion posiadających grzebień dużych brodawek na brzegu[6].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rozwój
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Siedlisko
Występuje wyłącznie na wapiennym podłożu: na skałach, piargach, murawach naskalnych i żwirowiskach rzecznych, głównie w reglu dolnym i górnym, ale z rzadka spotkać ją można również w piętrze kosodrzewiny[5].
 Zobacz też: Flora Tatr.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2017-01-11].
  4. a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. a b c d e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
  6. a b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.