Molkówka
49°16′48″N 19°49′34″E/49,280000 19,826111| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 945–990 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
pastwisko |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°16′48″N 19°49′34″E/49,280000 19,826111
| |
Molkówka – polana reglowa położona na wysokości m, w odległości ok. 300 m na południowy zachód od górnego końca Siwej Polany, po zachodniej stronie potoku Siwa Woda. Zajmuje obszar między płaską i rozległą przełęczą Brama Orawska, której najniższy punkt leży ok. 100 m na północ od polany oraz podnóżami Tatr Zachodnich. Pod względem geograficznym przynależy do Tatr, znajduje się bowiem na niskim wale kończącym północną grań Wołowca, poniżej Siwiańskich Turni[1].
Wschodnim skrajem polany biegnie Wielki Europejski Dział Wodny. Mający na polanie swoje źródła potok Cicha Woda Orawska znajduje się w zlewni Morza Czarnego i spływa na zachód przez Dolinę Cichą Orawską. Z kolei cieki wodne ze wschodniego skraju polany zasilają Siwą Wodę i Przybylankę; obydwa uchodzą do Czarnego Dunajca i znajdują się w zlewni Bałtyku. Granica państwowa na tym odcinku nie pokrywa się z tym działem, lecz przebiega zachodnim skrajem polany. Tym samym polana znajduje się całkowicie na terytorium Polski, choć znajduje się po zachodniej stronie wododziału, w górnej części Doliny Cichej Orawskiej, która prawie w całości leży na Słowacji[1].
Zachowały się dokumenty o przynależności tej polany w 1706 do mieszkańców Czarnego Dunajca, a jej nazwa pochodzi od nazwiska Molek, mieszkańca wsi Czarny Dunajec, który był jednym z właścicieli polany. Polana jednak użytkowana była zapewne już dużo wcześniej[2]. Z badań przeprowadzonych ok. 1958 przez Wandę Koperową metodą analizy pyłkowej wynika, że ok. 500 lat p.n.e. na polanie lub w jej okolicy żyli ludzie[3].
Polana leży poza obszarem Tatrzańskiego Parku Narodowego (ale na jego obrzeżach) i nadal jest użytkowana gospodarczo. Znajduje się na niej kilka szałasów i szop[2]. Aby poprawić jej użyteczność (była podmokła), przeprowadzono meliorację, w wyniku której zniszczone zostało jedyne w Tatrach stanowisko skalnicy torfowiskowej. Nadal występują tutaj na niżu pospolite, ale rzadkie w polskich Karpatach gatunki roślin: bagno zwyczajne, czermień błotna, turzyca skąpokwiatowa i siedmiopalecznik błotny[4].
Przez polanę nie prowadzi szlak turystyczny, można na nią jednak dość drogami gruntowymi z Witowa lub z Siwej Polany. Dawniej przez Molkówkę wędrowali polscy turyści z Zakopanego, którzy dalej drogą wiodącą dnem Doliny Cichej, zarówno pieszo, jak i furmankami wędrowali do Orawic lub na Osobitą. Po II wojnie światowej granica państwowa uniemożliwiła to[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-03-07].
- ↑ a b c Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Molkówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 640.
