Monaster św. Atanazego w Mołodze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster św. Atanazego
Афанасьевский монастырь
Ilustracja
Widok monasteru przed rewolucją październikową
Państwo

 Rosja

Miejscowość

MołogaZbiornik Rybiński

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

żeński

Eparchia

jarosławska i rostowska

Klauzura

nie

Obiekty sakralne
Cerkiew

Trójcy Świętej

Cerkiew

Zesłania Ducha Świętego

Cerkiew

Zaśnięcia Matki Bożej

Data budowy

XV w.

Data zamknięcia

3 stycznia 1930

Data zburzenia

lata 40. XX wieku

Data reaktywacji

nie reaktywowany

Położenie na mapie obwodu jarosławskiego
Mapa konturowa obwodu jarosławskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Atanazego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Atanazego”
Ziemia58°11′00″N 38°26′00″E/58,183333 38,433333

Monaster św. Atanazego – nieistniejący klasztor prawosławny położony w okolicach miasta Mołoga, zatopiony w latach 40. XX wieku wodami Zbiornika Rybińskiego.

Monaster po raz pierwszy jest wzmiankowany w źródłach pisanych w 1509 jako męska wspólnota monastyczna[1]. Istnieją jednak źródła wskazujące na jego powstanie już w XV stuleciu[2]. Monaster był filią klasztoru Zmartwychwstania Pańskiego w Ugliczu[2]. W XVIII w. własnością monasteru było 1871 gospodarstw chłopskich[1]. Wspólnota została zlikwidowana w 1764 z powodu złej kondycji finansowej (być może wywołanej przejęciem przez państwo części wcześniejszych majątków monasterskich)[2]; cerkiew klasztorna przejęła funkcje parafialnej[1]. W 1795 monaster został reaktywowany jako żeński. Najcenniejszym obiektem kultu przechowywanym na jego terenie była jedna z kopii Tichwińskiej Ikony Matki Bożej[1].

Według opisu z II połowy XIX wieku kompleks zabudowań monasterskich składał się z trzech świątyń: Trójcy Świętej, Zesłania Ducha Świętego i Zaśnięcia Matki Bożej, wzniesionych odpowiednio w 1788, 1826 i 1840[2].

Po rewolucji październikowej klasztor pozostawał czynny do 3 stycznia 1930. Jak wspominał żyjący w monasterze późniejszy starzec Paweł (Gruzdiew), po Świętej Liturgii wszyscy obecni w klasztorze zostali z niego wypędzeni siłą, zaś dzwony w cerkwiach zniszczone[3].

Klasztor został w całości zalany wodami Zbiornika Rybińskiego w latach 40. XX wieku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]