Monaster Antoniewo-Sijski
64°32′02″N 40°36′47″E/64,533889 40,613056 Widok klasztoru przed 1917 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość |
|
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
męski |
| Eparchia | |
| Ihumen |
Warłaam (Dulski)[1] |
| Klauzura |
nie |
| Liczba mnichów (2005) |
9 |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Trójcy Świętej |
| Cerkiew |
św. Sergiusza z Radoneża |
| Cerkiew |
Świętych Hierarchów Moskiewskich |
| Założyciel klasztoru |
św. Antoni Sijski |
| Fundator | |
| Styl |
ruski |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
XVI w. |
| Data zamknięcia |
1923 |
| Data reaktywacji |
1992 |
Położenie na mapie obwodu archangielskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 64°32′02″N 40°36′47″E/64,533889 40,613056
| |
| Strona internetowa | |
Monaster Antoniewo-Sijski, pełna nazwa: Antoniewo-Sijski Monaster Trójcy Świętej – prawosławny męski klasztor (w eparchii archangielskiej) położony nad Jeziorem Michajłowskim, osiem kilometrów od ujścia rzeki Siji do Dwiny[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Za datę powstania monasteru przyjmuje się rok 1520[2], gdy późniejszy święty mnich Antoni Sijski razem z dwoma uczniami wzniósł na miejscu dzisiejszego monasteru pierwszą kaplicę[3]. W pierwszych latach istnienia klasztor składał się z drewnianego budynku z celami dla mnichów oraz z kaplicy. Jego rozwój był możliwy dzięki materialnemu wsparciu wielkiego księcia moskiewskiego Wasyla III[2]. W ramach rozbudowy obiektów klasztornych wzniesiony został sobór Trójcy Świętej, cerkiew-refektarz oraz nowe drewniane obiekty mieszkalne[4]. W 1588 kompleks drewnianych budynków został zastąpiony budowlami kamiennymi, których wznoszeniem kierował przybyły z Moskwy mistrz Zacharij[4].
W 1658 część obiektów oraz wyposażenie świątyń zostało zniszczone w pożarze. Nowe wyposażenie dla monasteru wykonał ikonograf Fiodor Zubow z Solikamska. W ciągu kilku lat pracy nad tworzeniem nowych ikonostasów dla klasztornych cerkwi Zubow i współpracujący z nim ikonografowie sporządzili liczący ponad 500 kart zbiór wzorcowych ikon poszczególnych świętych[4]. Klasztor należał w tym okresie do najbogatszych monasterów na północy Rosji i niejednokrotnie mnisi wspierali finansowo władców Moskwy[4]. W 1607 w monasterze powstał nowy, pięciokopułowy sobór Trójcy Świętej. W latach 1639–1644 powstał refektarz z cerkwią Zwiastowania, zaś w połowie XVII stulecia – dzwonnica z cerkwią Świętych Hierarchów Moskiewskich Piotra, Aleksego i Jonasza[5].
Za rządów Borysa Godunowa do monasteru został zesłany Fiodor Nikiticz Romanow, gdzie został on zmuszony do złożenia ślubów zakonnych i otrzymał imię Filaret. W 1619 został on patriarchą Moskwy i całej Rusi[6].
W 1661 wzniesiona została najmłodsza z cerkwi monasterskich – nadbramna świątynia św. Sergiusza z Radoneża, przebudowana w XVIII wieku[5].
Monaster Antoniewo-Sijski posiadał bogatą bibliotekę, w której znajdował się m.in. podarowany monasterowi czternastowieczny Ewangeliarz Sijski, ewangeliarz z 1692 oraz Żywot Antoniego Sijskiego ze 150 miniaturami[7].
Pod koniec XIX wieku klasztor posiadał status monasteru II klasy[7].
Po rewolucji październikowej klasztor został w 1923 zamknięty. Jego obiekty były wykorzystywane przez miejscowy kołchoz, a także jako dom dla niepełnosprawnych dzieci, dom wypoczynkowy dla robotników przemysłu leśnego oraz dom starców[7]. Od 1970 do 1992 w monasterze znajdował się obóz letni dla dzieci pracowników transportu samochodowego oraz letnia dacza członków obwodowego komitetu wykonawczego w Archangielsku[7]. Część obiektów klasztornych została w czasach radzieckich zniszczona bądź zawaliła się z braku remontów[7].
W 1992 Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał monaster Antoniewo-Sijski. Jego pierwszym przełożonym po reaktywacji został ihumen Tryfon (Płotnikow)[8]. W klasztorze trwają prace renowacyjne. Monaster ponownie jest ośrodkiem pielgrzymkowym, odwiedzanym rocznie przez 5 tys. pielgrzymów z Rosji i innych państw. W 2005 w monasterze przebywało 9 mnichów[9]. W 2017 r. postanowiono, iż honorowymi przełożonymi monasteru będą każdorazowo ordynariusze eparchii archangielskiej[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ ЖУРНАЛ № 95
- ↑ a b c A. Nizowski, Samyje znamienityje..., s.410
- ↑ Преподобный Антоний Сийский
- ↑ a b c d A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.411
- ↑ a b A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.412
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., ss.411–412
- ↑ a b c d e Антониев-Сийский монастырь
- ↑ Архимандрит ТРИФОН (Плотников)
- ↑ Братия монастыря
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 28 декабря 2017 года / Официальные документы / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2017-12-29] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5