Monaster Świętej Trójcy i św. Tryfona w Pieczendze
69°32′40″N 31°12′47″E/69,544428 31,213097.jpg) Budynek monasterski (Łuostari) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Ihumen |
Dawid (Dubinin) – namiestnik |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Liczba mnichów (2005) |
10 |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Świętej Trójcy w Łuostari |
| Cerkiew |
Narodzenia Pańskiego w Pieczendze |
| Cerkiew |
Świętych Borysa i Gleba w Borysoglebskim |
| Założyciel klasztoru | |
| Data budowy |
1532 |
| Data zamknięcia |
1764; 1944 |
| Data zburzenia |
1944 |
| Data reaktywacji |
1886; 1997 |
Położenie na mapie obwodu murmańskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 69°32′40″N 31°12′47″E/69,544428 31,213097
| |
Monaster Świętej Trójcy i św. Tryfona (ros. Печенгский монастырь, fin. Petsamon luostari) – męski klasztor prawosławny położony na Półwyspie Kolskim u ujścia rzeki Pieczenga do Morza Barentsa, 135 km na zachód od Murmańska, w Łuostari (w pobliżu osiedla Pieczenga), koło granicy z Norwegią. Monaster znajduje się w eparchii siewieromorskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Prawosławny klasztor został założony w 1532 przez św. Tryfona, mnicha z Nowogrodu, który chciał nawracać pogańskich Lapończyków. Wzniósł cerkiew Świętej Trójcy i zorganizował przy niej monaster, który był uznawany za najbardziej na północ położony klasztor na świecie. W 1572 klasztor liczył już 50 mnichów. W 1583 klasztor został najechany i spalony przez Szwedów, którzy zamordowali 51 mnichów i wielu świeckich. W 1591 car moskiewski Fiodor I nakazał odbudować klasztor, jednak ten spłonął w 1619. Nowy klasztor został przeniesiony do osady, jednak zaprzestał działalności i został przez Święty Synod rozwiązany w 1764.
W 1886, gdy wzmogła się rosyjska kolonizacja, klasztor odbudowano w pierwotnym miejscu. Wkrótce składał się z dwóch części: Górnego Klasztoru z grobem Tryfona i męczenników zabitych przez Szwedów oraz Dolnego Klasztoru z widokiem na zatokę.
W 1920 klasztor wraz z Petsamo znalazł się na terytorium Finlandii. Budynki klasztorne zostały zniszczone w czasie II wojny światowej, a operacja petsamsko-kirkeneska spowodowała, że teren klasztoru w 1944 objął ZSRR. Spowodowało to ewakuację mnichów do Monastyru Nowy Wałaam w Finlandii.
Działalność klasztoru została reaktywowana w 1997. Od 2012 główna część monasteru mieści się w przysiółku Łuostari – tam zbudowano sobór Świętej Trójcy oraz nowy dom zakonny. Do klasztoru należą jeszcze 2 cerkwie: Narodzenia Pańskiego w Pieczendze oraz Świętych Borysa i Gleba w przysiółku Borysoglebski.