Monaster Zaśnięcia Matki Bożej (Krym)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Monastyr Uspieński)
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej
Успенський печерний монастир
Ilustracja
Państwo

 Rosja
 Ukraina

Republika

 Autonomiczna Republika Krymu
Autonomiczna Republika Krymu

Miejscowość

okolice Czufut-Kale

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Rodzaj klasztoru

monastyr

Eparchia

symferopolska i krymska

Typ monasteru

męski

Data budowy

VIII w. (?)

Data zamknięcia

1921

Data reaktywacji

1993

Położenie na mapie Krymu
Mapa konturowa Krymu, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Monaster Zaśnięcia Matki Bożej”
Ziemia44°44′40″N 33°54′37″E/44,744444 33,910278
Strona internetowa
Monastyr Uspieński
Na pierwszym planie dzwonnica cerkwi, na lewo od niej współczesne zabudowania klasztorne, na prawo dziedziniec klasztoru

Monaster Zaśnięcia Matki Bożejklasztor Zaśnięcia Matki Bożej (ukr. Успенський печерний монастир) w pobliżu Czufut-Kale na Krymie.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Monastyr leży na południu Półwyspu Krymskiego, w połowie drogi pomiędzy Symferopolem a Sewastopolem. Został wydrążony w skalistym zboczu wąwozu w Górach Krymskich.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czasy Rusi Kijowskiej[edytuj | edytuj kod]

Najprawdopodobniej klasztor zaczęli wykuwać w skałach, pod koniec VIII w., greccy mnisi chrześcijańscy uciekający z Bizancjum przed prześladowaniami ikonoduli.

Czasy panowania Tatarów[edytuj | edytuj kod]

Po podbiciu Krymu przez Tatarów w XIII wieku, klasztor nie został zlikwidowany (jak wiele innych świątyń chrześcijańskich). Ikonę Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny z monastyru adorował nawet rezydujący w pobliskim Bakczysaraju chan Hadżi Girej. Po przyjęciu przez chana Sahin Gireja zwierzchnictwa Rosji w 1774 sytuacja ludności greckiej na Krymie pogorszyła się.

Czasy panowania Rosji[edytuj | edytuj kod]

W 1778 mnisi, wraz z osadnikami ze wsi leżącej poniżej klasztoru, zostali zmuszeni do przeniesienia się nad Morze Azowskie – zakładając tam dzisiejszy Mariupol. W 1818 w klasztorze odwiedziny złożył car Aleksander I. Następnie w 1850 monastyr został odnowiony jako rosyjski, z cerkwią prawosławną. Dobudowano wówczas kolejne cerkwie (łącznie było ich już pięć) i cele[1].

Podczas wojny krymskiej, w trakcie obrony Sewastopola przed Turkami w latach 1854–1855, urządzono w nim szpital dla oficerów armii rosyjskiej.

Czasy komunistycznej Rosji[edytuj | edytuj kod]

Po rewolucji październikowej klasztor został ograbiony przez bolszewików, wywieziona została wówczas bogata kolekcja pozłacanych ikon. Ostatecznie monastyr zamknięto w 1921.

Podczas II wojny światowej ponownie pomieszczenia zaadaptowane zostały na potrzeby szpitala wojskowego.

Współcześnie[edytuj | edytuj kod]

W 1993 monastyr został zwrócony Cerkwi prawosławnej i znów otwarty jako klasztor męski.

Zwiedzanie[edytuj | edytuj kod]

Monastyr jest jedną z ważniejszych atrakcji turystycznych Krymu. Ponieważ wciąż pełni on rolę klasztoru, do zwiedzania i w celach kultu religijnego udostępniana jest jedynie niewielka część kompleksu z XIV-wieczną cerkwią wykutą w całości w skale.

Monastyr jest też ważnym dla prawosławnych wiernych, miejscem pielgrzymowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. . Bakczysaraj, stolica chanów. Miesięcznik „Miejsca Święte”. [dostęp 2008-07-25]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Dylewski: Ukraina. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2007. ISBN 978-83-7304-774-7.
  • Artur Grossman: Krym Odessa Kijów i Lwów. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2009, s. 122–123. ISBN 978-83-7661-020-7.