Monodelf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Monodelphis)
Monodelf
Monodelphis
Burnett, 1829[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – monodelf szary (M. domestica)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Nadrząd

torbacze

Rząd

dydelfokształtne

Rodzina

dydelfowate

Podrodzina

dydelfy

Plemię

Marmosini

Rodzaj

monodelf

Typ nomenklatoryczny

Monodelphis brachyura Burnett, 1830 (= Didelphys brachyuros von Schreber, 1777, = Didelphis brevicaudata Erxleben, 1777)

Podrodzaje i gatunki

5 podrodzajów i 24 gatunki – zobacz opis w tekście

Monodelf[15] (Monodelphis) – rodzaj ssaków z podrodziny dydelfów (Didelphinae) w obrębie rodziny dydelfowatych (Didelphidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[16][17][18].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 6–18,3 cm, długość ogona 3,6–10,6 cm; masa ciała 7,5–150 g[16][19].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1829 roku brytyjski botanik Gilbert Thomas Burnett na łamach Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts[1]. Burnett wymienił kilka gatunków nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1916 roku niemiecki zoolog Paul Matschie na typ nomenklatoryczny wyznaczył monodelfa rdzawobocznego (M. brevicaudata)[20].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Monodelphis: gr. μονος monos „pojedynczy”; δελφυς delphus „macica”[21].
  • Peramys: gr. πηρα pēra „skórzana torba, sakwa”; μυς mus, μυός muos „mysz”[22]. Gatunek typowy: Monodelphis brachyura Burnett, 1830 (= Didelphys brachyuros Schreber, 1777, = Didelphis brevicaudata Erxleben, 1777).
  • Hemiurus: gr. ἡμι- hēmi- „pół–”, od ἡμισυς hēmisus „połowa”; ουρα oura „ogon”[23]. Gatunek typowy: Didelphis hunteri Waterhouse, 1841 (= Didelphis brevicaudata Erxleben, 1777).
  • Monodelphiops: rodzaj Monodelphis Burnett, 1829 (monodelf); ωψ ōps, ωπος ōpos „twarz”[24]. Gatunek typowy: Microdelphis sorex Hensel, 1873 (= Didelphys dimidiata Wagner, 1847).
  • Minuania: „od minuanés, jednego z rdzennych ludów zamieszkujących Urugwaj”[7]. Gatunek typowy: Didelphys dimidiata Wagner, 1847.
  • Mygalodelphys: gr. μυγαλη mugalē „ryjówka”; δελφυς delphus „macica”[25]. Gatunek typowy: Peramys adustus Thomas, 1897.
  • Pyrodelphys: gr. πυρ pur, πυρος puros „ogień”; δελφυς delphus „macica”[26]. Gatunek typowy: Peramys emiliae Thomas, 1912.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki zgrupowane w pięciu podrodzajach[27][17][15]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Niepoprawna późniejsza pisownia Microdelphys Burmeister, 1856.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Peramys Lesson, 1842.
  3. a b Niepoprawna późniejsza pisownia Monodelphis Burnett, 1829.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b G.T. Burnett. Illustrations of the Quadrupeda, or Quadrupeds, being the arrangement of the true four-footed Beasts indicated in outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 28, s. 351, 1829. (ang.). 
  2. R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: Mammifères. Paris: A. Bertrand, 1842, s. 187. (fr.).
  3. P. Gervais: Expédition dans les parties centrales de l’Amérique du Sud: de Rio de Janeiro à Lima, et de Lima au Para. Cz. 1: Mammifère. Paris: Chez P. Bertrand, 1855, s. 101. (fr.).
  4. H. Burmeister: Erlauterungen zur fauna Brasiliens: enthaltend Abbildungen und ausfuhrliche Beschreibungen neuer oder ungenugend bekannter Thier-Arten. Berlin: Georg Reimer, 1856, s. 83. (niem.).
  5. É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 1242. (łac.).
  6. Matschie 1916 ↓, s. 261.
  7. a b A. Cabrera: Genera Mammalium. Madrid: Imprenta y Librería de Nicolás Moya, 1919, s. 43. (hiszp.).
  8. H. Pohle. Über die von Prof. Bresslau in Brasilien gesammelten Säugetiere (ausser den Nagethieren). „Abhandlungen der Senckenbergischen naturforschenden Gesellschaft”. 40, s. 240, 1927. (niem.). 
  9. Á. Cabrera. Catalogo del los mamiferos de America del Sur. I (Metatheria – Unguiculata – Carnivora). „Revista del Museo Argentino de Ciencias Naturales "Bernardino Rivadavia" e Institutio Nacional de Investigación de las Ciencias Naturales”. 4 (1), s. 29, 1958. (hiszp.). 
  10. O.A. Reig. El segundo ejemplar conocido de Lestodelphys halli (Thomas). „Neotropica”. 5, s. 57, 1959. (hiszp.). 
  11. R.V. Tálice, S.L. de Mosera & T. Machado. Observaciones sobre Monodelphis dimidiata. „Actas y Trabajos del Primer Congreso Sudamericano de Zoología”. 4, s. 151, 1961. (hiszp.). 
  12. B.E. Brown. Atlas of New World marsupials. „Fieldiana. Zoology”. 121, s. 145, 2004. (ang.). 
  13. Pavan i Voss 2016 ↓, s. 19.
  14. Pavan i Voss 2016 ↓, s. 22.
  15. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 4–5. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  16. a b D. Astúa: Family Didelphidae (Opossums). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 147–155. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  17. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 46–48. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  18. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Genus Monodelphis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-20].
  19. Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 34–35. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  20. Matschie 1916 ↓, s. 271.
  21. Palmer 1904 ↓, s. 431.
  22. Palmer 1904 ↓, s. 523.
  23. Palmer 1904 ↓, s. 319.
  24. Jaeger 1944 ↓, s. 155.
  25. Pavan i Voss 2016 ↓, s. 21.
  26. Pavan i Voss 2016 ↓, s. 24.
  27. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-07-17]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]