Mordacia mordax
Mordacia mordax[1] | |||
(Richardson, 1846) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Mordacia mordax | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Mordacia mordax – anadromiczny gatunek pasożytniczego minoga z rodziny Mordaciidae. Jest bardzo podobny i blisko spokrewniony z minogiem australijskim (Mordacia praecox). Ślepice obydwu gatunków są nie do odróżnienia[3].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Mordacia mordax jest gatunkiem endemicznym południowo-wschodniej Australii[4]. Występuje na obszarze od rzeki Shoalhaven w stanie Nowa Południowa Walia po Zatokę Świętego Wincentego w Australii Południowej.
Cechy morfologiczne[edytuj | edytuj kod]
Osiąga przeciętnie 11–43 cm[4], maksymalnie 50 cm[5] długości całkowitej. 84 do 96 miomerów. Procentowe proporcje długości poszczególnych części ciała u osobników przed tarłem: odcinek przedskrzelowy 8,5-11,3%, odcinek skrzelowy 7,1-9,8%, tułów 60,4-68,3%, ogon 14,4-20,1%, przyssawka 4,9-6,6%, oko 1,1-1,7%,. Proporcje u samców tarlaków: odcinek przedskrzelowy 11,4-16,6%, odcinek skrzelowy 8,8-10,1%, tułów 60,1-65,3%, ogon 13,3-15,7%, przyssawka 8,1-11,2%. U tarlaków nie jest widoczna moczowo-płciowa brodawka. Dojrzałe samce mają luźną skórę w przedniej części ciała. Płetwa ogonowa ma kształt łopatkowaty.
Ubarwienie grzbietu u niedojrzałych osobników brązowoszare, zaś brzucha srebrzyste. Linia boczna ciemno pigmentowana, podobnie jak płetwa ogonowa.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Ślepice żyją zagrzebane w mule w wolno płynących strumieniach przez około 3,5 roku. Dorosłe osobniki spływają do morza, gdzie żyją przez nieokreślony czas, spotyka się je również w estuariach rzek.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Dorosłe osobniki pasożytują na rybach, w tym na kilku gatunkach o znaczeniu gospodarczym[4].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
W czasie wędrówek dorosłe osobniki są spotykane w szybko płynących odcinkach rzek, często również gromadzą się poniżej trudnych do pokonania przeszkód. W ciągu dnia zakopują się one w podłożu, zaś wędrówki odbywają nocą. Tarło odbywa się od lipca do września. Jedna samica składa 3,789-13,372 ziaren ikry.
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Bywa łowiona w celach spożywczych w dolnym odcinku rzeki Yarra.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mordacia mordax, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Mordacia mordax, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ I. C. Potter. Mordacia praecox, n. sp., a nonparasitic lamprey (Petromyzonidae), from New South Wales, Australia. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 92 (3), s. 254-261, 1968. (ang.).
- ↑ a b c C.B. Renaud: Lampreys of the world. An annotated and illustrated catalogue of lamprey species known to date. Rzym: FAO, 2011, seria: FAO Species Catalogue for Fishery Purposes. No. 5. ISBN 978-92-5-106928-8.
- ↑ Mordacia mordax. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 6 grudnia 2015]