Morzyca (powiat stargardzki)
53°12′40″N 15°08′55″E/53,211111 15,148611
| wieś | |
 Baszta zamkowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
216[2] |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
73-115[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZST |
| SIMC |
0774575 |
Położenie na mapie gminy Dolice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
| 53°12′40″N 15°08′55″E/53,211111 15,148611[1]
| |
Morzyca (niem. Blumberg, nazwa przejściowa – Słowiański Kwiatków[4]) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 4,5 km na północny zachód od Dolic (siedziby gminy) i 15 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. We wsi znajduje się przystanek kolejowy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Od XIV w. Morzyca była posiadłością Wedlów krępcewskich. W XVII w. cała wieś przeszła na własność v. Papsteinów z Dankowa. W okresie przed II wojną światową majątek należał do Kurta Braune.
W 1850 roku Emil Kühn, wówczas tajny radca, zakupił dobra ziemskie ze starym, swą tradycją sięgającym średniowiecza, należącym przez kilka wieków do rodu Wedel, dworem. Dwór zbudowany w 1587 roku nie przetrwał do naszych czasów. Na jego terenie występuje cenny starodrzew, rzadko spotykane okazy dębu szypułkowego odmiany stożkowatej, platanu klonolistnego oraz pomnikowe egzemplarze dębu szypułkowego.
W czasie drugiej wojny zwiększono nośność mostu na Małej Inie, w celu umożliwienia przejazdu czołgom i ciężkim wozom pancernym. Czynność ta niezbędna była w celu przeprowadzenia operacji Sonnenwende.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół filialny pw. św. Josemarii Escrivy z XVI i XVII w., kamienno-ceglany, renesansowy, odbudowany z ruiny w latach 1997-1999. Obiekt zabytkowy - nr rej. 247 z 22.10.1957 r.
- Baszta cylindryczna zwana „Stary Piotr” z XVI/XVII w. pozostałość fortyfikacji zamku rodziny Wedlów. Była to baszta obronna, która także służyła za magazyn do przechowywania prochu i broni.
- Zachowany został fragment kamiennego muru ogrodzeniowego, furta z ceglanym, łukowym zwieńczeniem w murze - wejście do parku.
- Park z licznym starodrzewem i gatunkami egzotycznymi[5].
Kościół w Morzycy[edytuj | edytuj kod]
W 1997 roku, w wyniku starań proboszcza z Kolina ks. Czesława Kółko, zostało wydane pozwolenie na odbudowę zniszczonego kościoła z 1606 roku. Autorem projektu odbudowy był architekt Maciej Płotkowiak.
Odbudowę kościoła w Morzycy rozpoczęto w 1997 roku, a już 19 czerwca 1999 roku odbyło się poświęcenie pierwszego na świecie kościoła pod wezwaniem bł. Josemarii Escrivy, założyciela Opus Dei (dziś świętego). Konsekracji odbudowanego kościoła dokonał w obecności licznych wiernych z Polski i zagranicy Arcybiskup Metropolita Szczecińsko-Kamieński ks. Zygmunt Kamiński. Co roku 26 czerwca, w rocznicę śmierci Świętego, odbywa się w morzyckim kościele msza święta o św. Josemarii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 83399
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 805 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rymar 1968 ↓, s. 193.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 136, ISBN 978-83-7495-133-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edward Rymar. Przywrócenie i nadanie nazw miejscowościom powiatu pyrzyckiego w latach 1945–1947. „Zeszyty Pyrzyckie”. 1, 1968. Szczecin: Instytut Zachodniopomorski. Towarzystwo Miłośników Ziemi Pyrzyckiej.
