Muł kokolitowy
Muł kokolitowy – pelagiczny[1], biogeniczny osad strefy batialnej[2], zawierający do 90% węglanu wapnia. Tworzy się na dnie oceanów głównie z obumarłych szczątków organizmów kokolitów, otwornic, żyjących masowo w warstwach przypowierzchniowych[3], a niekiedy z rozproszonych igieł obumarłych gąbek (spikul). Nazwa mułu pochodzi od wiciowca roślinnego (Coccolithophyceae) – posiadającego zdolność wytwarzania elementów wapiennych, którego szczątki są głównym składnikiem mułu.
Muł zaliczany do grupy mułów węglanowych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986. ISBN 83-02-00870-2.
- ↑ Osady morskie, Słownik Encyklopedyczny Geografia. Wydawnictwo Europa. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- ↑ Życie na grząskim dnie. s. 17.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Gradziński i inni, Zarys sedymentologii, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1986, ISBN 83-220-0275-0, OCLC 925761433.
- Andrzej Bolewski, Włodzimierz Parachoniak, Petrografia, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1974, OCLC 1914497, PB 8795/74.
- Stanisław Depowski i inni, Surowce mineralne mórz i oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 1998, ISBN 83-87367-10-9, OCLC 749690069.
- Włodzimierz Mizerski, Krzysztof Szamałek, Geologia i surowce mineralne oceanów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, ISBN 978-83-01-15763-0, OCLC 751434195.