Muchu Alijew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muchu Alijew
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1940
Tanusi

Prezydent Dagestanu
Okres

od 20 lutego 2006
do 20 lutego 2010

Poprzednik

Magomiedali Magomiedow

Następca

Magomiedsałam Magomiedow

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order „Znak Honoru” Order Honoru Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Muchu Gimbatowicz Alijew (ros. Муху Гимбатович Алиев, ur. 6 sierpnia 1940 w Tanusi, rejon chunzachski, Dagestańska ASRR) – dagestański polityk pochodzenia awarskiego, prezydent Dagestanu w latach 2006–2010.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1962 ukończył studia w Dagestańskim Uniwersytecie Państwowym. W latach 1966–1969 odbywał studia kandydackie na Wydziale Filozofii Dagestańskiego Uniwersytetu Państwowego. Posiada stopień doktora nauk filozoficznych i tytuł profesora.

Po studiach został zatrudniony jako dyrektor szkoły średniej w rejonie cumadinskim. W latach 1964–1966 był sekretarzem komitetu uczelnianego Komsomołu w Dagestańskim Uniwersytecie Państwowym, a od 1969 do 1972 I sekretarzem Komitetu Miejskiego Komsomołu w Machaczkale. W 1972 przeszedł do pracy w aparacie KPZR obejmując funkcję I sekretarza Komitetu Rejonowego w Machaczkale. Od 1984 do 1990 był kierownikiem wydziału pracy organizacyjno-partyjnej Komitetu Obwodowego KPZR w Dagestanie. W latach 1990–1991 stał na czele dagestańskiej organizacji partyjnej.

Od 1991 był zastępcą przewodniczącego Rady Najwyższej Republiki Dagestan. W latach 1995–2006 pełnił funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego Dagestanu. W latach 1996–2001 zasiadał w Radzie Federacji, gdzie pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Spraw Międzynarodowych. Był członkiem rosyjskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych Europy.

20 lutego 2006 objął funkcję prezydenta Dagestanu. Odszedł ze stanowiska 20 lutego 2010 po upływie czteroletniej kadencji.

Został odznaczony m.in. Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” II, III i IV klasy, Orderem Honoru, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz Orderem „Znak Honoru”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]