Mundur bojowy wz. 1919

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mundur bojowy wz. 1919 – odmiana munduru polowego Wojska Polskiego II RP.

Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich z roku 1919 ustalał że:”aż do czasu wprowadzenia ubioru wielkiego (służbowego), względnie paradnego, ubiór polowy może być stosowany jako ubiór bojowy, garnizonowy, służbowy, salonowy i codzienny”[1].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Ubiór bojowy stosowano[1]:

  • w terenie operacyjnym
  • na manewrach
  • na specjalny rozkaz

Dowództwom samodzielnych oddziałów przysługiwało prawo wydawania zarządzeń co do noszenia rynsztunku i ubioru, zależnie od warunków bojowych.

Elementy umundurowania[edytuj | edytuj kod]

Oficerowie[2][1]:

  • kurtka
  • sznury naramiennegenerałowie i oficerowie sztabu generalnego, adiutanci wszelkich dowództw i żandarmeria (nie obowiązywały).
  • spodnie krótkie
  • trzewiki sznurowane
  • owijacze w piechocie
  • sztylpy, względnie buty długie – nosili żołnierze odpowiednich rodzajów broni i oficerowie pełniący służbę konno[a].
  • ostrogi przypinane lub przybijane – przysługiwały wszystkim pełniącym służbę konno
  • oficerski pas polowy - noszono na kurtce
  • żabka do noszenia szabli – noszono na pasie głównym
  • oficerski pasek przez ramię
  • szabla lub bagnet – w rodzajach broni uzbrojonych w szable, obowiązywała szabla; u pełniących służbę konno – na żabce przypiętej do siodła[b]
  • temblak oficerski - w polu mógł być rzemienny
  • rewolwer i lornetka w futerałach, oraz torba polowa - na pasie głównym, dowolnie z prawej lub lewej strony
  • gwizdawka - w lewej kieszeni na piersi na sznurku przyczepionym do drugiego guzika kurtki
  • hełm lub czapka - w myśl rozkazu dowództwa. W szeregach pasek zawsze pod brodą.
  • furażerka – noszono w marszu i odpoczynku zamiast hełmu
  • rękawiczki brązowe - w polu nie obowiązywały
  • płaszcz polowy - w myśl rozkazu zwinięty, narzucony lub założony; na rozkaz noszono rynsztunek na płaszczu
  • płaszcz od deszczu - nie obowiązywał; mógł być na płaszczu polowym. Na przeglądach niedozwolony.

Szeregowi[c]:

  • kurtka i spodnie
  • rynsztunek na mundurze
  • hełm lub czapka - w myśl rozkazu
  • furażerka w marszu i podczas spoczynku
  • płaszcz - zwinięty, w rękawy lub narzucony (na specjalny rozkaz)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W zasadzie nosić mogli je wszyscy oficerowie[1].
  2. W polu pochwa szabli czerniona lub w futerale[1].
  3. W tym sierżanci (wachmistrze) sztabowi, podchorążowie, sierżanci (wachmistrze) liniowi, plutonowi, kaprale, starsi szeregowcy i szeregowcy[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]