Musical Youth
 Dennis Seaton podczas koncertu w Austrii, 2005 | |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Aktywność |
1979–1985 |
| Wydawnictwo | |
| Skład | |
| Dennis Seaton Michael Grant | |
| Byli członkowie | |
| Kelvin Grant Freddie "Junior" Waite Patrick Waite | |
Musical Youth – brytyjski zespół muzyczny tworzący w gatunku reggae, najbardziej znany z przeboju „Pass the Dutchie” z 1982 roku. Po wydaniu dwóch płyt grupa rozwiązała się w połowie lat 80., a od 2001 roku działa jako duet.[1]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Grupa została założona w 1979 roku w Birmingham i pierwotnie składała się z dwóch par nastoletnich braci.[2] Zespół koncertował lokalnie, a w 1981 roku wydał singel z piosenkami „Generals” i „Political”, który przeszedł bez echa. W 1982 do Musical Youth dołączył Dennis Seaton jako główny wokalista, a zespół podpisał kontrakt z MCA Records. Jesienią tego samego roku ukazał się singel „Pass the Dutchie”, oparty na utworze „Pass the Kouchie” jamajskiego tria Mighty Diamonds.[3] Piosenka szybko spotkała się z dużym sukcesem, docierając do pierwszych miejsc list przebojów m.in. w Wielkiej Brytanii,[4] Irlandii,[5] Holandii,[6] Australii[7] i Kanady, oraz do pierwszej dziesiątki w Stanach Zjednoczonych. Teledysk do singla był pierwszym w historii klipem czarnoskórego artysty wyemitowanym na antenie MTV.[8] Debiutancki album zespołu, The Youth of Today, ukazał się krótko po sukcesie piosenki i osiągnął względny sukces komercyjny, plasując się w top 40 na europejskich i amerykańskich listach sprzedaży. Ostatecznie został on certyfikowany jako złoty w Wielkiej Brytanii[9] i Kanadzie.[10] Kolejne single, „Youth of Today” i „Never Gonna Give You Up”, nie powtórzyły masowego sukcesu „Pass the Dutchie”, jednak wciąż cieszyły się umiarkowaną popularnością na listach.[4][5][11]
W 1983 roku Musical Youth nagrali materiał na drugą płytę, Different Style!, która ukazała się jesienią. Krążek prezentował lekki zwrot ku muzyce R&B w celu odniesienia większego sukcesu w Ameryce Północnej. Mimo tego, album osiągnął małą sprzedaż w USA i Kanadzie, i nawet nie wszedł na listy w żadnych innych krajach. Single promujące płytę, „Tell Me Why?”, „007” i „Sixteen”, spotkały się tylko ze średnim sukcesem w kilku zestawieniach.[4][5] W międzyczasie zespół pojawił się gościnnie na singlu „Unconditional Love” Donny Summer, który był popularny na rynku brytyjskim. W 1984 roku Musical Youth otrzymali nominację do Nagrody Grammy w kategorii „Najlepszy nowy artysta”.[12] W tym samym roku zespół wydał nowy utwór „Let’s Go to the Moon”, napisany i wyprodukowany przez Eddy’ego Granta, jednak okazał się on klęską wydawniczą. Członkowie zespołu i ich rodziny napotkali kłopoty finansowe i prawne. Uzależnienia od narkotyków, problemy na tle psychicznym niektórych muzyków, a także odejście głównego wokalisty, Dennisa Seatona, doprowadziły do rozwiązania grupy w połowie lat 80.[13] Seaton wydał w 1989 roku solowy album Imagine That, który jednak nie osiągnął sukcesu, a następnie założył własny zespół, XMY.[14]
W 1992 roku pojawiły się plany wznowienia działalności Musical Youth, jednak do reaktywacji nie doszło wskutek nagłej śmierci Patricka na początku 1993.[2] Rok później ukazał się tylko singel z remiksami „Pass the Dutchie”, zapowiadający składankę przebojów Maximum Volume... The Best of Musical Youth. Powrót Musical Youth nastąpił dopiero w 2001 roku, jednak już tylko jako duet składający się z Dennisa Seatona i Michaela Granta. W 2003 roku zespół wziął udział w serii koncertów Here and Now poświęconych muzyce lat 80.[15] W 2004 roku Musical Youth pojawili się gościnnie na singlu „Pretty Woman” Pato Bantona, a w 2009 wydali cover piosenki Boney M. „Mary’s Boy Child/Oh My Lord”. W roku 2013 ukazał się cover „The Harder They Come” z repertuaru Jimmy’ego Cliffa, zapowiadający ich nowy album. Początkowo zapowiadany na rok 2016, krążek When Reggae Was King ostatecznie ukazał się po kilku opóźnieniach w 2018 roku.
Członkowie zespołu[edytuj | edytuj kod]
- Dennis Seaton (ur. 2 marca 1967) — wokal, perkusja
- Michael Grant (ur. 7 stycznia 1969) — instrumenty klawiszowe, wokal
- Kelvin Grant (ur. 9 lipca 1971) — gitara, wokal
- Freddie "Junior" Waite (ur. 23 maja 1967) — bębny, wokal
- Patrick Waite (ur. 16 maja 1968, zm. 13 lutego 1993) — gitara basowa, wokal
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]
- 1982: The Youth of Today
- 1983: Different Style!
- 2018: When Reggae Was King
Kompilacje[edytuj | edytuj kod]
- 1987: Pass the Dutchie
- 1994: Anthology
- 1995: Maximum Volume... The Best of Musical Youth
- 2004: 20th Century Masters – The Millennium Collection: The Best of Musical Youth
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Craig Harris: Musical Youth Biography, Songs, & Albums. AllMusic. [dostęp 2012-03-17]. (ang.).
- ↑ a b Biography - Musical Youth. musicalyouth.net. [dostęp 2022-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. (ang.).
- ↑ New On The Charts. „Billboard”. 94 (50), s. 12, 1982-12-18. [dostęp 2022-02-15]. (ang.).
- ↑ a b c MUSICAL YOUTH | full Official Chart History | Official Charts Company. officialcharts.com. [dostęp 2022-02-15]. (ang.).
- ↑ a b c The Irish Charts - All there is to know. irishcharts.ie. [dostęp 2012-03-17]. (ang.).
- ↑ Discografie Musical Youth. dutchcharts.nl. [dostęp 2012-03-15]. (niderl.).
- ↑ David Kent: Australian Chart Book 1970–1992. 1993, s. 212. ISBN 0-646-11917-6. (ang.).
- ↑ Musical Youth - Interview @ Designer Magazine. designermagazine.tripod.com, 2003. [dostęp 2012-03-14]. (ang.).
- ↑ Awards: Musical Youth The Youth Of Today. bpi.co.uk. [dostęp 2012-03-15]. (ang.).
- ↑ Gold/Platinum - Music Canada. musiccanada.com. [dostęp 2012-03-19]. (ang.).
- ↑ Discografie Musical Youth. ultratop.be. [dostęp 2012-10-01]. (niderl.).
- ↑ Musical Youth | Artist. grammy.com. [dostęp 2022-02-15]. (ang.).
- ↑ Alexis Petridis. Famous for 15 months. „The Guardian”, 2003-03-21. [dostęp 2010-05-30]. (ang.).
- ↑ '80s - Musical Youth (2010) ’Still the Youth of Today’. annecarlini.com, 2010. [dostęp 2012-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)]. (ang.).
- ↑ HERE AND NOW. here-and-now.info. [dostęp 2012-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-25)]. (ang.).