Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa
Ilustracja
Siedziba Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Grębocin

Adres

ul. Szkolna 31
87-122 Grębocin

Data założenia

2004

Dyrektor

dr Dariusz Subocz

Położenie na mapie gminy Lubicz
Mapa konturowa gminy Lubicz, po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa”
Położenie na mapie powiatu toruńskiego
Mapa konturowa powiatu toruńskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa”
Ziemia53°03′15,91″N 18°43′10,78″E/53,054420 18,719660
Strona internetowa
Fragment ekspozycji stałej – dział drukarski

Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwamuzeum znajdujące się przy ul. Szkolnej 31 w Grębocinie, założone w 2004 przez konserwatora zabytków Dariusza Subocza. Siedzibą muzeum jest poewangelicki kościół św. Barbary z XIII wieku. Muzeum gromadzi obiekty z zakresu piśmiennictwa, papiernictwa i drukarstwa europejskiego i azjatyckiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Muzeum zostało umiejscowione w średniowiecznym kościele zbudowanym w XIII wieku przez Krzyżaków. W XVI wieku kościół przeszedł pod rządy gminy ewangelickiej. W latach 20. XX wieku został pozbawiony funkcji sakralnej, a w 1930 wpisano go do rejestru zabytków.

Po II wojnie światowej zabytek przypominał ruinę. Dopiero w latach 60. i 70. XX w. podjęto próbę stworzenia w nim biblioteki gminnej. Prace rozpoczęto na początku lat 80. XX w., zostały one jednak przerwane. W związku z tym następowała poważna dewastacja zabytku.

W 1998 obiekt przeszedł w ręce prywatne. Współwłaściciel zabytku, Dariusz Subocz, przeprowadził prace remontowe, konserwatorskie oraz adaptacyjne na rzecz tworzonego Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa. Efektem tych działań jest ekspozycja stworzona we wnętrzu kościoła[potrzebny przypis].

Ekspozycja stała[edytuj | edytuj kod]

Ekspozycja stała została przygotowana z myślą o interaktywnych warsztatach z zakresu piśmiennictwa, papiernictwa polskiego i światowego oraz techniki i technologii drukarstwa europejskiego i azjatyckiego.

Działy tworzące ekspozycję stałą:

  • drukarski
  • papierniczy
  • piśmienniczy

Ekspozycja składa się z replik i oryginalnych pras drukarskich z Polski i Europy (jest tu np. replika prasy Gutenberga), sprzętu introligatorskiego, wyposażenia dawnej papierni i średniowiecznego skryptorium[potrzebny przypis].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Muzeum jest typem muzeum interaktywnego. Przez cały rok prowadzone są w muzeum warsztaty dla dzieci, młodzieży i dorosłych.

W dziale piśmienniczym, stylizowanym na średniowieczne skryptorium, przybliżana jest historia materiałów piśmienniczych: papirusu i pergaminu. Uczestnicy poznają poszczególne etapy tworzenia kodeksu iluminowanego, a następnie samodzielnie próbują kaligrafii gęsim piórem na ręcznie czerpanym papierze.

W dziale papierniczym zwiedzający mają możliwość poznania historii papiernictwa europejskiego i azjatyckiego. W ramach zajęć praktycznych uczestnicy warsztatów samodzielnie czerpią kartkę papieru. Z kolei eksponaty z dziedziny drukarstwa umożliwiają dokładne poznanie jego historii. Każdy uczestnik warsztatów otrzymuje certyfikat uczestnictwa, samodzielnie wydrukowany w muzeum na XIX-wiecznej prasie drukarskiej[potrzebny przypis].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]