Muzeum Witrażu w Krakowie
 Siedziba Pracowni i Muzeum Witrażu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
31-111 Kraków |
| Adres |
al. Krasińskiego 23 |
| Data założenia |
1902/2004 |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°03′32,000″N 19°55′32,002″E/50,058889 19,925556
| |
| Strona internetowa | |
Pracownia i Muzeum Witrażu – krakowska instytucja kultury, która łączy założoną w 1902 roku pracownię witrażu (Krakowski Zakład Witrażów S.G. Żeleński) oraz zorganizowane wokół niej muzeum. Mieści się w historycznej kamienicy przy al. Zygmunta Krasińskiego 23.
Muzeum Witrażu zostało założone w 2004 roku przez Piotra Ostrowskiego. Jest efektem nowatorskiej koncepcji tzw. żywego muzeum. Oznacza to, że przestrzeń udostępniona zwiedzającym przeplata się z wciąż funkcjonującą pracownią witrażową, w której artyści cały czas pracują nad nowymi dziełami. W ramach wizyty można więc poznać krok po kroku cały proces powstawania witraża oraz przyjrzeć się, jak wygląda praca nad aktualnymi przedsięwzięciami.
W muzeum znajduje się także przestrzeń czysto ekspozycyjna składająca się zarówno z historycznych jak i współczesnych realizacji. Częścią spuścizny Krakowskiego Zakładu Witrażów jest bowiem bogate archiwum zawierające wiele szkiców, rysunków, ręcznie tworzonych projektów witraży oraz gotowych dzieł. Jest to najbogatsza w Polsce kolekcja związaną ze sztuką witrażową. Muzeum organizuje również wystawy czasowe i zajmuje się promocją współczesnego szkła[1].
Muzeum znajduje się w budynku wzniesionym w latach 1906–1907 z inicjatywy Stanisława Gabriela Żeleńskiego, właściciela Zakładu. Żeleński zaprojektował kamienicę w ten sposób, aby jak najlepiej odpowiadała potrzebom pracowni witrażowej, a w tym zadaniu pomagał mu znany krakowski architekt Ludwik Wojtyczko[2]. Dlatego siedziba Muzeum jest ewenementem w skali światowej, a dzięki zachowaniu oryginalnego wystroju i układu wnętrz wciąż oddaje atmosferę pracowni z przełomu wieków.
Sztuka witrażowa była wtedy nieporównywalnie bardziej popularna niż obecnie i korzystali z tej formy czołowi twórcy epoki Młodej Polski. Z Zakładem współpracowali m.in. tacy artyści jak Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Henryk Uziembło, Wojciech Jastrzębowski, Stefan Witold Matejko[3].
W 2016 roku, w ramach misji popularyzacji polskiego dziedzictwa witrażowego Muzeum podjęło się rekonstrukcji wybitnego dzieła Stanisława Wyspiańskiego pod tytułem Apollo Spętany[4]. Projekt ma na celu maksymalnie wierne odtworzenie witraża zniszczonego podczas II wojny światowej i udostępnienie go publiczności.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zatrzymane momenty. Onet Kultura, 2011-11-07. [dostęp 2017-04-13].
- ↑ Krystyna Pawłowska, Witraże w kamienicach krakowskich z przełomu wieków XIX i XX, 1994, s. 122.
- ↑ Świeckie witraże w Krakowie – Barwy Szkła. Barwy Szkła, 2011-04-01. [dostęp 2017-04-13].
- ↑ Rusza rekonstrukcja słynnego witrażu. Sprowadzono „szkło katedralne”. [dostęp 2017-04-13].