Myxomphalia maura
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Myxomphalia maura |
| Nazwa systematyczna | |
| Myxomphalia maura (Fr.) Hora Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 453 (1960) | |
Myxomphalia maura (Fr.) Hora – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji: Myxomphalia, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus maurus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1960 r. Frederich Bayard Hora, przenosząc go do rodzaju Myxomphalia[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
- Agaricus maurus Fr. 1821
- Fayodia maura (Fr.) Singer 1936
- Gymnopus maurus (Fr.) Murrill 1916
- Hemimycena maura (Fr.) Singer 1938
- Mycena maura (Fr.) Kühner 1935
- Myxomphalia maura (Fr.) H.E. Bigelow, 1959
- Omphalia maura (Fr.) Gillet 1876
- Omphalina maura (Fr.) Quél. 1886
Władysław Wojewoda w 2003 r. zaproponował polską nazwę śluzopępka węglolubna[3]. Według Index Fungorum gatunek ten jednak nie należy do rodzaju Fayodia (śluzopępka), lecz do rodzaju Myxomphalia, tak więc nazwa ta jest niespójna z nazwą naukową.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
O średnicy do 5 cm, lejkowaty. Powierzchnia gładka, brązowa, ciemnobrązowa lub beżowa, z ciemniejszym środkiem kapelusza. Podczas suchej pogody kapelusz jest jaśniejszy i błyszczący[4]
Przyrośnięte ząbkiem, białawe lub jasnoszare[4].
Wysokość 2–4 cm, grubość 2–4 mm, cylindryczny, gładki, jaśniejszy niż kapelusz[4].
Cienki, biały, bez wyraźnego smaku i zapachu[4].
Biały. Zarodniki o kształcie eliptycznym, gładkie, amyloidalne. Rozmiary: 5–6,5 × 3,5 –4.5um[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Europie, niezbyt często[4]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status I – gatunek o nieokreślonym zagrożeniu[5].
Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na miejscu dawnych ognisk, na zwęglonych kawałkach drzew, często wśród mchów. Owocniki wytwarza od września do listopada[3].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb saprotroficzny. Nie wiadomo, czy jest jadalny, w związku z tym należy go traktować jako grzyb niejadalny[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2014-02-22] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Rogers Mushroom [online] [dostęp 2014-02-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.