Mãn Giác

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mãn Giác
滿覺
Imię i nazwisko

Nguyễn Trường

Data i miejsce urodzenia

1052
An Cách

Data i miejsce śmierci

1096[1]
świątynia Giác Nguyên

Szkoła

Vô ngôn thông

Linia przekazu
Dharmy zen

Vô Ngôn Thông

Nauczyciel

Quảng Trí

Następca

Bổn Tịnh

Zakon

thiền

Honorowy tytuł lub imię pośmiertne

Mãn Giác (Doskonałe Oświecenie)

Mãn Giác (ur. 1052-1096) – wietnamski mistrz thiền ze szkoły vô ngôn thông.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wiosce An Cách w Lũng Mạc. Nazywał się Nguyễn Trường. Jego ojciec Nguyễn Hoài Tố[2] prowadził wysoki urząd na dworze cesarskim.

Mãn Giác był bardzo dobrze wykształconym młodym człowiekiem i to zarówno w klasyce konfucjanskiej i buddyjskiej. Ponieważ cesarz Lý Thánh Tông wydał dekret nakazujący dzieciom szlacheckich rodzin przychodzenie na dwór, aby mu służyć, Mãn Giác wypełniał ten obowiązek. Po jego spełnieniu, Mãn Giác zajmował się dhyaną. Gdy na tron wstąpił Lý Nhân Tông, ze względu na szacunek jakim darzył Mãna Giáca, nadał mu nazwisko Hoài Tín (Wypełniony Wiarą).

W czasie okresu Anh Vũ Chiêu Thắng, czyli w latach 1076-1084, Mãn Giác poprosił o zgodę na zostanie mnichem. Został uczniem i spadkobiercą mistrza Quảng Trí z klasztoru Quán Đỉnh. Następnie tylko z miską żebraczą i kijem udał się na wędrówkę po kraju poszukując towarzyszy w Dharmie. Wszędzie, gdzie się pojawił, był otaczany przez uczniów. Stał się jednym z liderów buddyzmu w tych czasach[3].

Ponieważ cesarz Lý Nhân Tông i cesarzowa-wdowa Phù Thánh Linh Nhân zwrócili się w stronę thiềnu, wybudowali świątynię Giác Nguyên obok pałacu Cảnh Hưng. Do prowadzenia jej zaprosili Mãna Giáca. Ostatecznie cesarz osiągnął oświecenie i jest uważany za spadkobiercę Dharmy mistrza.

Pod koniec jedenastego miesiąca w piątym roku okresu Hội Phong, czyli w 1096 r.[4] mistrz zawiadomił wszystkich, że jest chory i powiedział wiersz z ostatnimi naukami dla uczniów:

Gdy mija wiosna, więdną setki kwiatów,
Gdy przychodzi wiosna, rozkwitają setki kwiatów.
Jedna rzecz po innej, życie mija przed waszymi oczami,
Starość przychodzi z góry.
Nie myślcie, że wszystkie kwiaty opadają z końcem wiosny,
Na dziedzińcu zeszłej nocy zakwitła gałąź śliwy[5].

Tego wieczoru Mãn Giác zmarł siedząc w pozycji lotosu. Jego ciało zostało skremowane i relikwie umieszczono w stupie w świątyni Sùng Nghiêm w jego rodzinnej wiosce. Cesarz nadał mu pośmiertnie tytuł Mãn Giác (Doskonałe Oświecenie).

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Odnośnie do prawdziwości tej daty, patrz na przypis czwarty
  2. ↑ Jego oryginalne nazwisko to Lý, w 1073 r. poprowadził on poselstwo do Chin z wiadomością o śmierci cesarza Lý Thánha Tônga. Ze względu na to, że za Trầnów nazwisko Lý zostało zabronione, zmienił je na Nguyễn
  3. ↑ Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. Str. 131
  4. ↑ Ta data może nie być prawdziwa i mistrz nie zmarł w tym roku, bowiem jego spadkobierca Bổn Tịnh urodził się w 1110 r. a został uczniem mistrza Mãna Giáca zapewne ok. 1130 r.
  5. ↑
    春去百花落
    春到百花開
    事逐眼前過
    老從頭上來
    莫謂春殘花落尽
    庭前昨夜一枝梅
    Xuân khứ bách hoa lạc
    Xuân đáo bách hoa khai
    Sự trục nhãn tiền quá
    Lão tòng đầu thượng lai
    Mạc vị xuân tàn hoa lạc tận
    Đình tiền tạc dạ nhất chi mai

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mãn_Giác&oldid=72160598”