NGC 2170

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NGC 2170
Ilustracja
Mgławica refleksyjna NGC 2170, tuż na prawo od centrum. Jasna gwiazda w prawym górnym rogu to NGC 2167 (ESO)
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

16 października 1784

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Jednorożec

Typ

mgławica refleksyjna

Rektascensja

06h 07m 31,3s

Deklinacja

–06° 23′ 53″

Odległość

2700 ly

Jasność pozorna mgławicy

5,9m

Rozmiary kątowe

2,00' × 2,0'

Charakterystyka fizyczna
Alternatywne oznaczenia
LBN 994, Cederblad 63, RAFGL 877

NGC 2170mgławica refleksyjna znajdująca się w gwiazdozbiorze Jednorożca w odległości około 2700 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 16 października 1784 roku przez Williama Herschela[1].

Zbliżenie NGC 2170 (w lewym górnym rogu, zdjęcie Mount Lemmon SkyCenter)

Mgławica ta, oglądana w podczerwieni, odkrywa ukryte w swoim pyle młode, masywne gwiazdy oraz oznaki wciąż zachodzącego procesu formowania nowych gwiazd. Potężne wiatry młodych gwiazd oraz ich promieniowanie przekształca macierzysty obłok międzygwiazdowy. Mgławica NGC 2170 jest częścią obłoku molekularnego Monoceros R2.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Courtney Seligman: NGC 2170. Celestial Atlas. [dostęp 2014-09-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]