NK-12
.jpg) NK-12 MA w samolocie An-22 | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Producent |
Kuzniecow |
| Zastosowanie | |
Kuzniecow NK-12 – radziecki silnik turbośmigłowy z lat 50. XX wieku. Zaprojektowany przez Biuro Projektowe Kuzniecow. Silnik posiadał ośmiołopatowe (po cztery łopaty na piastę) przeciwbieżne śmigła o średnicy 5,6 m. (w modelu NK-12MA 6,2 m) i masie 1155 kg (NK-12MV).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Silnik turbośmigłowy NK-12 był rozwijany po zakończeniu II wojny światowej przez niemiecki zespół Junkers Ferdinanda Brandnera, wywodzący się z późniejszych niemieckich koncepcji silników turbośmigłowych. Konstrukcja wywodziła się od niemieckiego silnika turbośmigłowego Jumo 022 opracowanego w 1944 roku, oferującego moc 6000 KM, o wadze 3000 kg. Silnik Jumo 022 był oparty na konstrukcji turboodrzutowego silnika Jumo 012 zaprojektowanego do Ju-287[1]. Prace nad silnikiem zostały zakończone w 1951 roku. Pierwszym modelem był NK-12M, który oferował moc 8948 kW (12 000 KM) Ulepszona wersja NK-12MW miała moc 11 033 kW (14 795 KM) oraz 11 185 kW (15 000 KM) w wersji silnika NK-12MA. Silnik NK12 był najpotężniejszym silnikiem turbośmigłowym kiedykolwiek zbudowanym. Montowany był w wielu dużych samolotach tamtego okresu jak Tupolew Tu-95, bombowiec Tu-142, samolot rejsowy Tu-114 oraz ciężki transportowiec Antonow An-22.
Ważną rolę w wykorzystaniu możliwości tego silnika spełniały śmigła nadkrytyczne (końcówki łopat poruszały się z prędkością większą od prędkości dźwięku).
Wersje silników:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Junkers Jet Engine Developments. 2008. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).