Naczelni dowódcy brytyjskich sił zbrojnych w Ameryce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Naczelny dowódca brytyjskich sił zbrojnych w Ameryce (ang. Commander-in-Chief, North America) – zwierzchnik sił brytyjskich sił zbrojnych w Ameryce Północnej. Stanowisko to istniało do 1859 roku. Po Konfederacji Kanady od 1875 roku jego następcami zostali Dowódcy Armii Kanadyjskiej.

Naczelni dowódcy brytyjskich sił zbrojnych w Ameryce (1755–1859)[edytuj | edytuj kod]

Portret Imię i nazwisko Objął urząd Opuścił urząd Uwagi
Edward Braddock listopad 1754 lipiec 1755 Mianowanie na stanowisko dotarło do Braddocka w listopadzie. Pod Monongahelą został śmiertelnie ranny i zmarł 13 lipca 1755 r[1].
William Shirley lipiec 1755 1756 Shirley był również królewskim gubernatorem Prowincji Massachusetts Bay; urząd przejął po śmierci Braddocka. Z powodu ograniczonego doświadczenia wojskowego jego kadencja naznaczona była nieudanymi ekspedycjami na pogranicze Nowej Francji oraz kłótniami z administratorem kolonialnym Williamem Johnsonem[2]
John Campbell 1756 1757
James Abercrombie 1757 1758
Jeffery Amherst 1758 1763
Thomas Gage 1763 1773
wakat
Thomas Gage 1774 1775
William Howe wrzesień 1775 maj 1778
Henry Clinton maj 1778 maj 1782
Guy Carleton maj 1782 grudzień 1783
John Campbell of Strachur 1783 1787
wakat 1787 1799
Edward August Hanowerski 1799 1800
wakat 1800 1811
George Prévost 1811 1838 gubernator Dolnej Kanady w latach 1811–1815
John Colborne 1838 1839
wakat 1839 1846
Charles Murray Cathcart 1846 1849
William Rowan 1849 1855
wakat 1855 1859
William Fenwick Williams 1859 1875

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Anderson 2000 ↓, s. 70–104.
  2. Anderson 2000 ↓, s. 110–132.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Fred Anderson: Crucible of War: The Seven Years' War and the Fate of Empire in British North America, 1754–1766. New York: Alfred Knopf, 2000. ISBN 978-0-375-40642-3. OCLC 237426391. (ang.).