Naddominacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Naddominacja[1], przewaga heterozygot, superdominacja[1], owerdominacja[1] – zjawisko lepszego dostosowania się osobników będących heterozygotami względem danego genu niż każdej z obu homozygot do danych warunków środowiskowych. Jest ona jednym z mechanizmów utrzymujących polimorfizm genetyczny w populacji.

Przykładem naddominacji jest mutacja punktowa w genie kodującym łańcuch beta-globiny - białka wchodzącego w skład hemoglobiny. Jeśli występuje ona w obu allelach, powoduje anemię sierpowatą. Jednak ponieważ heterozygoty nie chorują na malarię, zmutowany allel utrzymuje się w populacji, zwłaszcza na terenach występowania malarii. Jest to jeden z nielicznych pewnych przykładów na naddominację. Ze względu na rozpowszechnienie w Europie mutacji powodującej mukowiscydozę postawiono hipotezę, że utrzymuje się ona dzięki przewadze heterozygot. Jako presję selekcyjną zaproponowano między innymi cholerę[2], dur brzuszny[3] i nietolerancję laktozy[4], jednak jak dotąd żadne wyjaśnienie nie jest powszechnie uznane.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny : biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 317. ISBN 83-7389-096-3.
  2. S.E. Gabriel i inni, Cystic fibrosis heterozygote resistance to cholera toxin in the cystic fibrosis mouse model, „Science”, 266 (5182), 1994, s. 107-9, PMID7524148.
  3. G.B. Pier i inni, Salmonella typhi uses CFTR to enter intestinal epithelial cells, „Nature”, 393 (6680), 1998, s. 79-82, PMID9590693.
  4. G. Modiano, B.M. Ciminelli, P.F. Pignatti, Cystic fibrosis and lactase persistence: a possible correlation, „Eur J Hum Genet”, 15 (3), 2007, s. 255-9, PMID17180122.