Nagolenniki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nagolennik)
Nagolenniki

Nagolennik, nagolenica – część zbroi osłaniająca goleń użytkownika[1][2]. Jako element bigwantów umiejscowiony był pomiędzy nakolankiem a trzewikiem[3].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Nagolenniki najczęściej wykonywane były z metalu lub utwardzanej skóry. Stosowane były już w starożytności m.in. przez hoplitów oraz głównie przez średniowiecznych rycerzy jako element zbroi płytowej. Była to też część zbroi gladiatorów. Wykonywano je jako jedna część, bądź jako folgowe, składające się z wielu płytek.

Współcześnie[edytuj | edytuj kod]

Współcześnie nagolenniki używane są również jako element ochronny w sporcie (przede wszystkim w piłce nożnej i hokeju) oraz przy wykonywaniu niektórych praz fizycznych z ryzykiem urazów tej części ciała[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. nagolenica – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-12-14] (pol.).
  2. n, nagolennik - Wielki słownik języka polskiego PAN [online], wsjp.pl [dostęp 2023-12-14] (pol.).
  3. Kwaśniewicz 1987 ↓, s. 21, 124.
  4. nagolennik – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-12-14] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.