Nagykálló
47°53′N 21°51′E/47,883333 21,850000
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Komitat | |||||
| Powierzchnia |
68,52 km² | ||||
| Populacja (I 2011) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
42 | ||||
| Kod pocztowy |
4320 | ||||
Położenie na mapie Węgier  | |||||
| 47°53′N 21°51′E/47,883333 21,850000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Nagykálló (jidysz Kalov, Kaluv, Kalev, Kaliv) – miasto powiatowe w komitacie Szabolcs-Szatmár-Bereg w północno-wschodnich Węgrzech.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Nagykálló leży w centrum wysoczyzny Nyírség. Lokalne drogi łączą miasto z Nyíregyháza, Nyírbátor, Nyírtura, Újfehértó, Téglás i Nyíradony. W Nagykálló lokalna linia kolejowa z Nyíregyháza rozgałęzia się do Nyírbátor i do Nyíradony.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza pisemna wzmianka o Nagykálló pochodzi z roku 1274. W 1315 król Karol Robert podniósł miejscowość do rangi osady targowej. W późnym średniowieczu odbywały się tu sejmiki szlachty komitackiej. W roku 1556 miasto spalili Turcy osmańscy. W odbudowanym Nagykálló w roku 1574 wzniesiono murowany zamek (zburzony w 1709).
W roku 1603 István Bocskay osiedlił w mieście hajduków, którzy jednak po jego śmierci przenieśli się do Hajdúböszörmény. Nagykálló było ośrodkiem rzemiosła i drobnej wytwórczości. Stało się siedzibą rodu Kállay de Nagy-Kálló. W roku 1630 Jerzy I Rakoczy ogłosił w Nagykálló deklarację niepodległości. Podczas następnego powstania w 1703 miasto zostało zdobyte przez wojska Franciszka II Rakoczego. W latach 1747-1876 Nagykálló było siedzibą władz komitatu Szabolcs.
W XIX wieku miasto podupadło z braku połączenia kolejowego. W 1989 Nagykálló uzyskało prawa miejskie.
