Nalot (leśnictwo)

Nalot sosnowy w Nowej Zelandii

Nalot – jedna z pierwszych faz rozwoju drzewostanu obejmująca drzewka pochodzące z samosiewu i nieprzekraczające zazwyczaj wysokości runa leśnego. Faza ta obejmuje okres życia drzewostanu od samozasiewu do 20 lat.

W uprawach leśnych nalot jest zazwyczaj niepożądany i jest usuwany, aby zrobić miejsce dla nasadzeń planowych, często monokulturowych. W wielu miejscach jednak nalot jest akceptowany przez leśników, np. jako naturalny sposób zalesiania terenów rekultywowanych, lub wręcz pożądany, np. w Puszczy Białowieskiej (również poza Parkiem Narodowym) jako element przywracania pierwotnego naturalnego charakteru lasu.

Nalot może też być rozumiany jako jedna z niższych warstw w pionowej strukturze lasu pomiędzy podszytem a podrostem. Wówczas jako kryterium kwalifikowania siewki do nalotu przyjmuje się górną granicę wzrostu do 0,5 m.

Skład gatunkowy nalotu na terenie Polski

To, jakie gatunki drzew pojawiają się w nalocie, zależy od charakteru zalesianego terenu. Można to prześledzić na przykładzie obszaru nadmorskich wrzosowisk bażynowych:

• naturalne środowiska niezaburzone działalnością człowieka (wiatrołomy, pogorzeliska leśne i in.) – dominuje sosna zwyczajna;
• tereny przeobrażone działalnością człowieka poddawane naturalnej rekultywacji – brzoza brodawkowata, dąb szypułkowy, jarząb pospolity, sosna zwyczajna, topola osika, wierzba iwa.

Bibliografia

• Małgorzata Braun: Nadmorskie wrzosowiska bażynowe. GIOŚ, 2008-11-20. [dostęp 2009-10-30].
• Ochrona ekosystemów leśnych w Tatrzańskim Parku Narodowym. [dostęp 2009-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-13)].
• Materiały SGGW. [dostęp 2009-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-26)].
• Leksykon PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972