Namiestnictwo podolskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Namiestnictwo podolskie – jednostka administracyjno-terytorialna, utworzona w 1793 przez Rosję na zajętych przez nią terenach Ukrainy Prawobrzeżnej.

W jego skład weszły województwo podolskie i część wołyńskiego.

Namiestnictwo dzieliło się na 12 powiatów: kamieniecki, krzemieniecki, płoskirowski, uszycki, starokonstantynowski, zinkowski, werbowiecki i inne.

Centrum administracyjne stanowił Kamieniec Podolski, językami urzędowymi rosyjski i polski.

23 grudnia 1796 car zlikwidował namiestnictwo, tworząc w jego miejsce gubernię podolską.