Naomi Ōsaka
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1997 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener |
Wim Fissette |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
7 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
1 (28 stycznia 2019) |
| Australian Open |
W (2019, 2021) |
| Roland Garros |
3R (2016, 2018, 2019) |
| Wimbledon |
3R (2017, 2018) |
| US Open |
W (2018, 2020) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
324 (3 kwietnia 2017) |
| Australian Open |
1R (2017) |
| Roland Garros |
2R (2016) |
| Wimbledon |
1R (2017) |
| US Open |
1R (2016, 2017) |
| Strona internetowa | |
Naomi Ōsaka (jap. 大坂 なおみ Ōsaka Naomi; ur. 16 października 1997 w Osace) – japońska tenisistka pochodzenia haitańskiego[1], zwyciężczyni US Open 2018 i 2020 oraz Australian Open 2019 i 2021, liderka rankingu WTA od 28 stycznia do 23 czerwca i od 12 sierpnia do 8 września 2019. Została uhonorowana tytułem Barbie Shero, jako kobieta wzór dla dziewcząt[2].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest w związku z amerykańskim raperem Cordae[3]. W lipcu 2023 roku urodziła córkę Shai[4].
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Najwyżej w rankingu WTA Tour była sklasyfikowana na 1. miejscu w singlu (28 stycznia 2019) oraz na 324. miejscu w deblu (3 kwietnia 2017).
W 2015 uczestniczyła, a następnie triumfowała w zawodach WTA Rising Stars, które rozgrywane były podczas Turnieju Mistrzyń. W listopadzie tego samego roku awansowała do finału turnieju WTA 125K series w Hua Hin.
We wrześniu 2016 w finale zawodów WTA Premier w Tokio przegrała z Caroline Wozniacki 5:7, 3:6.
W marcu 2018 zdobyła swój pierwszy tytuł z cyklu WTA Premier Mandatory, pokonując w Indian Wells takie zawodniczki, jak: Marija Szarapowa, Agnieszka Radwańska, Karolína Plíšková i Simona Halep[5][6]. 8 września 2018 Ōsaka zdobyła swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy, wygrywając US Open po pokonaniu w finale Sereny Williams 6:2, 6:4[7]. Następnie osiągnęła finał w Tokio i półfinał w Pekinie, co pozwoliło jej awansować na najwyższe miejsce rankingowe w karierze.
W 2019 wygrała wielkoszlemowy Australian Open. W meczu mistrzowskim pokonała Petrę Kvitovą wynikiem 7:6(2), 5:7, 6:4. We wrześniu tego samego roku zdobyła tytuł w Osace, zwyciężając z Anastasiją Pawluczenkową. Kolejne turniejowe zwycięstwo zanotowała w Pekinie, gdzie w ostatnim spotkaniu okazała się lepsza od liderki rankingu Ashleigh Barty.
W sezonie 2020 osiągnęła finał rozgrywek przeniesionych z Cincinnati do Nowego Jorku. Mecz rozstrzygający o mistrzostwie oddała jednak walkowerem Azarance. Z Białorusinką Ōsaka zmierzyła się w finale US Open, pokonując ją wynikiem 1:6, 6:3, 6:3. W ten sposób stała się pierwszym zawodnikiem z Azji, który wygrał trzy singlowe turnieje wielkoszlemowe[8]. Podczas zawodów okazywała poparcie dla ruchu Black Lives Matter, wychodząc na kort w czarnych maseczkach z imionami i nazwiskami osób czarnoskórych zabitych przez policjantów w Stanach Zjednoczonych[9].
W 2021 roku ponownie zwyciężyła w Australian Open. W meczu mistrzowskim pokonała Jennifer Brady wynikiem 6:4, 6:3. Przed rozpoczęciem French Open zapowiedziała, że nie będzie brać udział w pomeczowych konferencjach prasowych w trosce o swoje zdrowie psychiczne. Organizatorzy turniejów Wielkiego Szlema ogłosili, że takie zachowanie może wiązać się z odpowiednimi karami, włącznie z dyskwalifikacją. W odpowiedzi Ōsaka wycofała się z zawodów po wygranym meczu pierwszej rundy. W swoim oświadczeniu przekazała też, że od wygranego US Open 2018 zmagała się z depresją[10]. 23 lipca 2021 podczas ceremonii otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio oficjalnie zapaliła znicz olimpijski, zostając pierwszym przedstawicielem tenisa, który tego dokonał[11].
W sezonie 2022 osiągnęła finał rozgrywek kategorii WTA 1000 w Miami, w którym uległa 4:6, 0:6 Idze Świątek.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | 3R | 2R | 4R | W | 3R | W | 3R | A | 1R | 2 / 8 | 24 – 6 | |||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 3R | 1R | 3R | 3R | A | 2R | 1R | A | 0 / 6 | 7 – 5 | ||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | Q1 | A | 3R | 3R | 1R | NH | A | A | A | 0 / 3 | 4 – 3 | ||||||||||||
| US Open | A | A | A | Q2 | 3R | 3R | W | 4R | W | 3R | 1R | A | 2 / 7 | 22 – 5 | ||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 1028 | 430 | 250 | 203 | 40 | 68 | 5 | 3 | 3 | 13 | 42 | – | 4 / 24 | 57 – 19 | ||||||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | A | A | NH | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 1R | A | A | A | A | A | A | 0 / 2 | 0 – 2 | |||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 1279 | – | 374 | 699 | – | – | – | – | – | – | 0 / 5 | 1 – 5 | |||||||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
Naomi Ōsaka nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza 11 (7–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 25 września 2016 | Tokio | Twarda |  Caroline Wozniacki
|
5:7, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18 marca 2018 | Indian Wells | Twarda |  Darja Kasatkina
|
6:3, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 2. | 8 września 2018 | US Open | Twarda |  Serena Williams
|
6:2, 6:4 |
| Finalistka | 2. | 23 września 2018 | Tokio | Twarda (hala) |  Karolína Plíšková
|
4:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 stycznia 2019 | Australian Open | Twarda | Petra Kvitová
|
7:6(2), 5:7, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 4. | 22 września 2019 | Osaka | Twarda | Anastasija Pawluczenkowa
|
6:2, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 5. | 6 października 2019 | Pekin | Twarda |  Ashleigh Barty
|
3:6, 6:3, 6:2 |
| Finalistka | 3. | 29 sierpnia 2020 | Nowy Jork | Twarda |  Wiktoryja Azaranka
|
walkower |
| Zwyciężczyni | 6. | 12 września 2020 | US Open | Twarda | Wiktoryja Azaranka
|
1:6, 6:3, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 20 lutego 2021 | Australian Open | Twarda | Jennifer Brady
|
6:4, 6:3 |
| Finalistka | 4. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda |  Iga Świątek
|
4:6, 0:6 |
Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza 1 (0–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 15 listopada 2015 | Hua Hin | Twarda |  Jarosława Szwiedowa
|
4:6, 7:6(8), 4:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]
W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2018 | Faza grupowa | Sloane Stephens Angelique Kerber Kiki Bertens |
5:7, 6:4, 1:6 4:6, 7:5, 4:6 3:6, krecz |
| 2019 | Faza grupowa | Petra Kvitová |
7:6(1), 4:6, 6:4 wycofała się z turnieju po pierwszym meczu |
| 2021 | zawodniczka rezerwowa (nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu) | ||
Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Runda | Przeciwniczka | Wynik |
|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Japonia
| ||
| I runda |  Chiny: Zheng Saisai
|
6:1, 6:4 |
| II runda |  Szwajcaria: Viktorija Golubic
|
6:2, 6:3 |
| III runda | Czechy: Markéta Vondroušová
|
1:6, 4:6 |
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA[edytuj | edytuj kod]
Stan na 17.03.2023
| Sezon | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Łącznie |
| Zwycięstwa | 2 | 3 | 6 | 1 | 0 | 0 | 0 | 12 |
| Lp. | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | ||||||
| 1. | Angelique Kerber
|
Nr 6 | US Open, Stany Zjednoczone | Twarda | 1R | 6:3, 6:1 |
| 2. | Venus Williams
|
Nr 5 | Hong Kong, Chiny | Twarda | 2R | 7:5, 6:2 |
| 2018 | ||||||
| 3. | Karolína Plíšková
|
Nr 5 | Indian Wells, Stany Zjednoczone | Twarda | QF | 6:2, 6:3 |
| 4. |  Simona Halep
|
Nr 1 | SF | 6:3, 6:0 | ||
| 5. | Julia Görges
|
Nr 10 | Pekin, Chiny | Twarda | 3R | 6:1, 6:2 |
| 2019 | ||||||
| 6. |  Elina Switolina
|
Nr 7 | Australian Open, Australia | Twarda | QF | 6:4, 6:1 |
| 7. | Karolína Plíšková
|
Nr 8 | SF | 6:2, 4:6, 6:4 | ||
| 8. | Petra Kvitová
|
Nr 6 | F | 7:6(2), 5:7, 6:4 | ||
| 9. |  Bianca Andreescu
|
Nr 6 | Pekin, Chiny | Twarda | QF | 5:7, 6:3, 6:4 |
| 10. | Ashleigh Barty
|
Nr 1 | F | 3:6, 6:3, 6:2 | ||
| 11. | Petra Kvitová
|
Nr 6 | WTA Finals, Shenzhen | Twarda (hala) | RR | 7:6(1), 4:6, 6:4 |
| 2020 | ||||||
| 12. | Kiki Bertens
|
Nr 9 | Brisbane, Australia | Twarda | QF | 6:3, 3:6, 6:3 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Getting To Know... Naomi Osaka. wtatennis.com, 2014-07-30. [dostęp 2015-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)]. (ang.).
- ↑ Barbie Role Models Naomi Osaka | Mattel [online], Mattel Shop [dostęp 2022-02-12] (ang.).
- ↑ Tara C. Mahadevan: YBN Cordae Discusses Girlfriend Naomi Osaka’s U.S. Open Success. complex.com, 2019-09-01. [dostęp 2020-09-13]. (ang.).
- ↑ Naomi Osaka kończy "urlop macierzyński". Japonka podała datę powrotu na kort. Polskie Radio 24, 2023-09-07. [dostęp 2023-09-11]. (pol.).
- ↑ Tom Bennett: Superb Naomi Osaka crushes Daria Kasatkina in Indian Wells to win maiden WTA title. eurosport.co.uk, 2018-03-18. [dostęp 2018-03-18]. (ang.).
- ↑ Łukasz Iwanek: WTA Indian Wells: Naomi Osaka bezlitosna dla Darii Kasatkiny w finale 20-latek. Pierwszy tytuł Japonki. sportowefakty.wp.pl, 2018-03-18. [dostęp 2018-03-18].
- ↑ Wirtualna Polska Media: US Open: fatalne zachowanie Sereny Williams i porażka w finale. Triumf Naomi Osaki!. sportowefakty.wp.pl, 2018-09-08. [dostęp 2018-09-09]. (pol.).
- ↑ FP Sports: US Open 2020: Naomi Osaka first in 26 years to come from set down in final to win title, other stats. firstpost.com, 2020-09-13. [dostęp 2020-09-13]. (ang.).
- ↑ George Ramsay: These were the Black victims Naomi Osaka honored on face masks at the US Open. CNN, 2020-09-13. [dostęp 2020-09-13]. (ang.).
- ↑ macz: Djoković i inne gwiazdy wspierają decyzję Osaki. „To był akt odwagi”. eurosport.tvn24.pl, 2021-06-02. [dostęp 2021-07-23]. (pol.).
- ↑ WTA Staff: Tokyo 2020: Osaka becomes the first tennis player to light the Olympic Cauldron. wtatennis.com, 2021-07-23. [dostęp 2021-07-23]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2021-07-27] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2021-07-27] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2021-07-27] (ang.).