Napad na Brinka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Napad na Brink'sa)

Napad na Brinka – zbrojny napad na budynek The Brink’s Company, znajdujący się na rogu Prince Street, Hall Street i Commercial Street w bostońskiej dzielnicy North End; dokonany 17 stycznia 1950 roku[1].

W wyniku napadu skradziono 1 218 211,29 dolarów amerykańskich w gotówce oraz 1 557 183,83 w czekach, przekazach pieniężnych i innych papierach wartościowych[2]. Był to wówczas największy rozbój w historii Stanów Zjednoczonych[3]. Umiejętnie wykonany napad (na miejscu zbrodni znajdowały się tylko minimalne wskazówki) został nazwany jako „przestępstwo stulecia”[1]. Kradzież była dziełem gangu składającego się z jedenastu członków[3]; wszyscy zostali później aresztowani.

Planowanie[edytuj | edytuj kod]

Według informacji zebranych później od Josepha „Specs” O’Keefe'a, organizatorem napadu był Anthony „Fats” Pino. To on wtajemniczył O’Keefe'a, Josepha „Big Joe” McGinnisa i Stanleya „Gus” Gusciorę.

O’Keefe i Gusciora potajemnie weszli do magazynu Brinka; z pomocą szpikulca do lodu otworzyli zewnętrzny zamek, a wewnętrzne drzwi wyważyli kawałkiem plastiku. Później tymczasowo zdjęli bębenki z pięciu zamków[1], jeden po drugim, dzięki temu ślusarz mógł zrobić dla nich zapasowe klucze. Następnie Pino zwerbował siedmiu mężczyzn, w tym swojego szwagra Vincenta Costę, Michaela Vincenta „Vinnie” Geagana, Thomasa Francisa Richardsona, Adolpha „Jazz” Maffie'a, Henry’ego Bakera, Jamesa Faherty'ego oraz Josepha „Barney” Banfielda[4].

Gang postanowił czekać z napadem na odpowiednią chwilę. Pino studiował plan pracy personelu i na podstawie zapalonych świateł w oknach budynku potrafił określić, co w danym momencie robią pracownicy[1]. O’Keefe i Gusciora ukradli plany rozmieszczenia alarmów[5]. Kiedy personel miał dzień wolny, gang wchodził do budynku i na miejscu dokonywał prób. Costa stale obserwował magazyn z pobliskiej kamienicy czynszowej, zlokalizowanej dokładnie naprzeciwko budynku Brinksa przy Prince Street[1]. Do czasu przystąpienia do działania, gang planował i trenował przez dwa lata[3].

Napad[edytuj | edytuj kod]

17 stycznia 1950 roku, po sześciu przerwanych próbach[5], złodzieje uznali, że sytuacja jest sprzyjająca. Założyli ubrania na pozór podobne do mundurów pracowników Brinka (marynarski sztormiak i czapka szoferska) wraz z gumowymi maskami halloweenowymi, rękawiczkami i butami na gumowych podeszwach[5]. Kiedy Pino i kierowca Banfield pozostali w samochodzie[5], siedmiu innych mężczyzn weszło do budynku o godzinie 18:55[1].

Na pierwsze piętro wtargnęli dzięki zapasowym kluczom, którymi otworzyli zamknięte drzwi[5]. Skrępowali i zakneblowali pięciu członków personelu Brinka, którzy w tym czasie gromadzili i liczyli pieniądze z dziennego obrotu[1]. Złodziejom nie udało się otworzyć skrzyni z wynagrodzeniami dla pracowników General Electric[5], ale zgarnęli wszystko inne. Nikt nie ucierpiał podczas rozboju[2].

Włamywacze wyszli około 19:30[5]. Oprócz pieniędzy, wzięli cztery rewolwery od pracowników[1]. Następnie członkowie gangu szybko przeliczyli łupy, podzielili je między siebie i uzgodnili nie dotykać pieniędzy przez najbliższe sześć lat, zanim ich kradzież nie ulegnie przedawnieniu. Bandyci rozproszyli się, aby zapewnić sobie alibi[5].

Śledztwo i aresztowanie[edytuj | edytuj kod]

Brink’s Incorporated wyznaczył nagrodę w wysokości 100 tys. dol. za informacje o sprawcach. Jedynymi śladami, które policja znalazła na miejscu zbrodni była lina, którą związano personel Brinka oraz czapka szoferska[1]. Początkowo każda informacja uzyskana przez policję od swoich informatorów okazała się bezużyteczna. Ciężarówka, którą przestępcy uciekli spod budynku Brinka, znaleziono pociętą na kawałki w Stoughton[5], w pobliżu domu O’Keefe'a.

W czerwcu 1950 roku O’Keefe'a i Gusciorę aresztowano w Pensylwanii za kradzież z włamaniem. O’Keefe'a skazano na trzy lata pozbawienia wolności w Bradford County Jail, a Gusciorę od pięciu do dwudziestu lat w Western State Penitentiary w Pittsburghu. Od swoich informatorów policja dowiedziała się, że O’Keefe i Gusciora żądali pieniędzy od Pino i MacGinnisa na opłacenie prawników.

Agenci FBI próbowali porozmawiać z O’Keefe'em i Gusciorą, ale obaj utrzymywali, że nic nie wiedzą o napadzie na Brinka. Członkowie gangu stali się podejrzanymi, ale nie było dość dowodów do wydania aktu oskarżenia, więc organy ścigania wywierały presję na podejrzanych. Adolph Maffie został uznany za winnego i skazany na dziewięć miesięcy za uchylanie się od płacenia podatku dochodowego.

Po tym jak O’Keefe wyszedł na wolność, po raz kolejny stanął przed sądem za włamanie oraz naruszenie zwolnienia warunkowego; został wypuszczony za kaucją w wysokości 17 tys. dol. O’Keefe utrzymywał później, że nigdy nie widział swojej części łupu, gdyż oddał go na przechowanie Maffie'emu. Aby uzyskać pieniądze, porwał Vincenta Costę i zażądał jego części łupu jako okupu.

Pino zapłacił mały okup, ale postanowił spróbować zabić O’Keefe'a. Po kilku nieudanych próbach, wynajął seryjnego zabójcę, Elmera „Trigger” Burke’a, aby ten zabił O’Keefe'a[1]. Burke pojechał do Bostonu; postrzelił O’Keefe'a, ale nie udało mu się go zabić, choć poważnie go zranił. FBI zbliżyło się do leżącego w szpitalu O’Keefe'a, który 6 stycznia 1956 roku ostatecznie postanowił wydać byłych wspólników[3].

12 stycznia tego samego roku (na kilka dni przed terminem przedawnienia) FBI aresztowało Bakera, Costę, Geagana, Maffie'a, McGinnisa i Pino[1]. Faherty'ego i Richardsona ujęto 16 maja w Dorchester w stanie Massachusetts[5]. O’Keefe przyznał się do winy 18 stycznia[1]. Gusciora zmarł 9 lipca[5]. Banfield wówczas już nie żył[1]. Proces rozpoczął się 6 sierpnia 1956 roku[5].

Ośmiu członków gangu otrzymało maksymalną karę dożywotniego pozbawienia wolności[3]; O’Keefe'a skazano tylko na 4 lata i w 1960 roku wyszedł z więzienia. Odzyskano zaledwie 51 906 dolarów ze skradzionych 2,7 mln[2]. Według legendy reszta pieniędzy ukryta jest w górach na północ od Grand Rapids w stanie Minnesota.

Koszty dochodzenia wyniosły około 29 mln dolarów[3].

Książka[edytuj | edytuj kod]

O napadzie na magazyn Brinka powstała książka Noela Behna, Big Stick-Up at Brink’s! (1977), na podstawie której powstał film fabularny Skok na Brinka (1978).

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie napadu na Brinka powstały co najmniej cztery filmy:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m The Brinks Robbery. Federalne Biuro Śledcze. [dostęp 2010-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-13)]. (ang.).
  2. ↑ a b c Brinks Job Exhibit. Boston Public Library. [dostęp 2010-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-13)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f The Brink’s Robbery. [w:] American Decades [on-line]. Encyclopedia.com. [dostęp 2014-10-03]. (ang.).
  4. ↑ Chris Bergeron. The almost perfect crime. „The MetroWest Daily News”, 2008-03-02. (ang.). 
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l The Great Brinks Robbery. Encyclopedia of Crime. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Napad_na_Brinka&oldid=72851255”