Natalizumab

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Natalizumab (preparaty handlowe Antegren i Tysabri) – przeciwciało monoklonalne przeznaczone do stosowania jako lek w terapii stwardnienia rozsianego (SM)[1].

Natalizumab zalecany jest tym chorym na stwardnienie rozsiane, których reakcja na inne leki modyfikujące przebieg choroby była niewystarczająca oraz tym, którzy nie tolerowali tych leków. Działa na poziomie komórkowym, uniemożliwiając leukocytom (składnikom układu odpornościowego) przedostawanie się z krwi do mózgu, gdzie mogą powodować uszkodzenia powodujące SM. Stwierdzono, że natalizumab jest skutecznym lekiem w nawracających postaciach SM – zmniejsza ryzyko występowania rzutów i spowalnia pogłębianie się niesprawności[1]. Lek ten podaje się co 4 tygodnie we wlewie dożylnym w gabinecie lekarskim.

Najpoważniejszym zagrożeniem związanym z przyjmowaniem natalizumabu jest możliwość wystąpienia rzadkiej i groźnej choroby mózgu o podłożu zakaźnym, postępującej leukoencefalopatii wieloogniskowej[1][2]. Z tej przyczyny lek nie został zatwierdzony w terapii choroby Crohna[2] (pomimo stwierdzonej korzystnego wpływu na przebieg tej choroby[3]), natomiast w przypadku stwardnienia rozsianego uznano, że korzyści stosowania natalizumabu przewyższają ryzyko i lek został dopuszczony do stosowania na terenie Unii Europejskiej w 2006 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Tysabri. Streszczenie EPAR dla ogółu społeczeństwa. Centrum Informacji o Lekach, maj 2006. [dostęp 2009-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-21)]. (pol.).
  2. a b Pytania i odpowiedzi dotyczące zalecenia odmowy przyznania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu preparatu Natalizumab Elan Pharma. European Medicines Agency, 15 listopada 2007. [dostęp 2009-10-28]. (pol.).
  3. Witold Bartnik: Postępy w gastroenterologii i hepatologii w 2002 roku. Medycyna Praktyczna, 2003-02-27. [dostęp 2016-06-19]. (pol.).