NetHack
 NetHack w trybie tekstowym | |
| Producent |
Eric S. Raymond (NetHack Guidebook)[1] |
|---|---|
| Wydawca | |
| Wersja |
3.6.0 |
| Data wydania |
8 grudnia 2015 |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | |
| Strona internetowa | |
NetHack – gra komputerowa role-playing, zaliczająca się do typu roguelike (ang. podobne do Rogue). Nethack jest rozwinięciem gry Hack, która z kolei pochodzi od gry Rogue. Ta ostatnia dała nazwę całemu typowi.
Gra publikowana jest na wolnej licencji „Nethack General Public License”, podobnej do GNU General Public License.
Ostatnia oficjalna wersja gry pochodzi z grudnia 2015 roku.
Gra dostępna jest w językach angielskim oraz niemieckim[2]. Przetłumaczenie jej na każdy nowy język jest bardzo trudne, ponieważ autorzy nie przewidzieli żadnych ułatwień lokalizacji, większość wypisywanych komunikatów tekstowych jest wpisana w kod źródłowy programu gry.
Charakterystyka ogólna
Rozgrywka w grze Nethack odbywa się w sposób turowy – tj. zdarzenia dzieją się w kolejnych ruchach, w tempie kontrolowanym przez gracza.
Celem gry jest zdobycie Amuletu Yendoru[3], który znajduje się gdzieś poniżej dwudziestego poziomu podziemi.
Nethack należy do unikatowego typu gier działających w trybie tekstowym, w których na ekranie przedstawiony jest widok poziomu podziemi, na którym aktualnie znajduje się gracz. Grafika składa się ze znaków ASCII, dobranych tak, by mniej więcej kojarzyły się z przedstawianymi przez nie obiektami (np. pies przedstawiony jest za pomocą literki d – ang. dog)[1].
Dostępne są również wersje (bądź nakładki) Nethacka, bardziej zaawansowane graficznie – począwszy od kolorowej wersji korzystającej z rozszerzonego zestawu znaków PC, poprzez dostępną pod X11, svgalib, bądź Windows, wersję podmieniającą znaki tekstowe na graficzne „kafelki”, aż po w pełni graficzne wersje z interfejsami izometrycznymi (np. Vulture’s Eye), bądź też całkowicie trójwymiarowymi (np. Falcon's Eye, noeGNUd).
Mimo nieskomplikowanej grafiki, Nethack jest grą rozbudowaną. Gra oparta jest o system RPG bardzo zbliżony do Dungeons & Dragons. Gracz może poruszać się poprzez ponad 20 poziomów podziemi, z których każdy może składać się dodatkowo z kilku równoległych krain. Część z nich jest generowana losowo a część zaprojektowana przez twórców gry.
Historia
NetHack należy do najstarszych wciąż aktywnie utrzymywanych i rozwijanych gier komputerowych. Wzorowana na rogue gra Hack została stworzona około roku 1985, a jej głównym autorem był Jay Fenlason. Gra doczekała się kilku wersji na maszyny Unixowe, a dystrybuowana była za pośrednictwem Usenetu. Hack został przez innych programistów rozbudowany i przeniesiony na system MS-DOS i na Atari ST. Powstało w ten sposób kilka rozbieżnych wersji, numerowanych 1.03, 3.0, 3.2, 3.51, 3.6.
W roku 1987 Mike Stephenson zebrał wszystkie modyfikacje w jednej wspólnej wersji, której nadał nazwę NetHack 1.4. Dodany przedrostek Net- miał odzwierciedlać fakt, że gra powstała jako owoc współpracy programistów porozumiewających się wyłącznie za pośrednictwem internetu -- na owe czasy był to unikatowy sposób współpracy. Przez dołączanie kolejnych modyfikacji, dostarczanych przez anonimowych często programistów, powstały wersje NetHack 2.2 i 2.3 (kilka wariantów).
Z czasem wokół Stephensona zawiązał się zespół programistów, współpracujących wciąż przez internet, który przyjął nazwę development team (później skróconą do DevTeam). Zespół ten przejął pełną kontrolę nad „oficjalnymi” wersjami gry i przyjął uporządkowany system zwalniania i numerowania kolejnych wersji. Pierwszą wersją gry sygnowaną przez DevTeam była wersja 3.0, upubliczniona w połowie roku 1989. Od tego czasu DevTeam co kilka lat publikuje kolejne „duże” wersje gry: 3.1 (luty 1993), 3.2 (kwiecień 1996), 3.3 (grudzień 1999), 3.4 (marzec 2003), 3.6 (grudzień 2015). Pomiędzy tymi „dużymi” wersjami, wzbogacającymi grę o nowe elementy, DevTeam przygotowuje wersje „małe”, z poprawkami znalezionych błędów.
Członkowie DevTeam-u ściśle przestrzegają zasady nieujawniania planów zespołu, ani co do planowanych zmian, ani dat publikacji kolejnych wersji. Nowa wersja ogłaszana jest dopiero, gdy jest gotowa i dostępna do pobrania.
NetHack został zaimplementowany i wciąż jest utrzymywany na dużej liczbie różnych platform sprzętowych i systemów operacyjnych. Aktualna wersja może być skompilowana i uruchomiona na platformach: Windows (wszystkie wersje), Unix (większość odmian), Linux, Apple Macintosh (również Mac OS X), MS-DOS, OpenVMS, Amiga, Atari, oraz na większości urządzeń klasy Pocket PC z systemem Windows CE.
Wybór postaci
Bohater może wybierać spośród wielu ról (np. czarodziej, walkiria, uzdrowiciel) i ras (np. człowiek, gnom, elf), płci oraz usposobienia. Wybór ten ma wpływ na m.in. późniejsze właściwości postaci, czy też posiadane przedmioty. Każda z ról otrzymuje w późniejszej fazie gry unikatowe dla siebie zadanie, a wykonanie go jest niezbędne do wygrania gry.
Rozbudowanie środowiska gry
W grze dostępne są różne rodzaje eliksirów, czarów, broni, zbroi, czy jedzenia. O rozbudowaniu świadczy też to, że twórcy przewidzieli wiele różnych reakcji postaci na zdarzenia zewnętrzne – np. obciążona ponad miarę postać porusza się powoli i przy próbie zejścia ze schodów, spada z nich na dół i nie może powrócić na górę, lub to że, jeśli napisze się coś na piasku, to po jakimś czasie napis się częściowo zaciera i powoli zmienia swoje brzmienie. Doskonałym przykładem niestandardowej reakcji gry na zachowanie gracza może być fakt, że gdy próbuje się zanurzyć eliksir w samym sobie, gra wyświetla komunikat: „To jest butelka z eliksirem, a nie butelka Kleina”.
Jednym z efektów bogactwa możliwości używania przedmiotów i kombinowania efektów jest fakt, że Nethack nie ma praktycznie przedmiotów „bezużytecznych”. W olbrzymiej większości tego typu gier istnieją przedmioty takie jak trucizny, zwoje niszczące broń czy różdżki przywołujące potwory, będące „pułapkami” na graczy bezmyślnie próbujących wszystkiego, co znajdą. W Nethacku każdy praktycznie przedmiot można jakoś wykorzystać na korzyść gracza. W truciźnie można na przykład zanurzyć broń, by uzyskać groźniejszą broń zatrutą, ale postacie niektórych klas (np. rycerze) mogą ściągnąć na siebie gniew bóstwa używając zatrutej broni. Butelką z trucizną można też rzucić we wroga, powodując, w wypadku trafienia, obrażenia. Możliwości tego typu niestandardowych zastosowań przedmiotów i efektów czynią z NetHacka grę unikatową w swej klasie i powodują, że nawet bardzo doświadczeni gracze od czasu do czasu odkrywają nowe, nieznane sobie wcześniej sztuczki.
Jedną z najciekawszych anegdot ukazujących stopień rozbudowania gry jest historia gracza, który wpadł na pomysł użycia ciała potwora, którego dotyk zamieniał w kamień (cockatrice), jako broni. Ciało należało trzymać dłońmi ubranymi w rękawice, żeby uniknąć kontaktu z własną skórą. Broń spełniała swoje zadanie, dopóki gracz, niosący zbyt ciężki ekwipunek, nie spadł ze schodów i nie upadł na niesiony oręż, zamieniając się w kamień i tym samym kończąc rozgrywkę[4].
Ciekawostki
Do ciekawostek można zaliczyć np. to, że pewne poziomy gry polegają na rozwiązaniu łamigłówek na wzór gry Sokoban. Inną minigrą zaimplementowaną w NetHack-u jest rozwiązywanie łamigłówki typu Mastermind.
Na jednym z niższych poziomów gry można również odwiedzić Wyrocznię Delficką.
Imiona niektórych sprzedawców eliksirów są pozbawionymi znaków diakrytycznych nazwami śląskich miast: Walbrzych, Swidnica, Klodzko, Raciborz, Gliwice, Brzeg, Krnov, Hradec Kralove.
Zaawansowani gracze czasem wprowadzają sobie dodatkowe utrudnienia gry, poprzez samoograniczenie w używaniu pewnych jej funkcji. Przykładami takich ograniczeń może być na przykład: nie używanie broni (tylko walka wręcz), wegetarianizm (ograniczenie do pokarmów roślinnych), ateizm (nie korzystanie z modlitwy ani efektów wprowadzanych przez ołtarze) czy nie korzystanie z życzeń. Gra wspiera w pewnym stopniu takie samoograniczenia, notując jakich funkcji gracz nie używał i wypisując to na końcu rozgrywki.
Amulet Yendoru
Celem gry jest zdobycie Amuletu Yendoru i dzięki niemu stanie się półbogiem, poprzez ofiarowanie go swojemu bogu. W praktyce, zadanie to okazuje się często skrajnie trudne, jeśli nie niemożliwe. Nie udokumentowano oficjalnie przypadku ukończenia gry bez pomocy materiałów pomocniczych, czyli informacji wyciągniętych np. wprost z kodu źródłowego gry.
Śmierć
Podobnie jak w innych grach tego typu, śmierć bohatera jest ostateczna i kończy rozgrywkę. Gra nie oferuje możliwości cofnięcia się do ostatnio zachowanego stanu i wznowienia. Zachowywanie stanu gry służy jedynie jej przerwaniu, w celu późniejszej kontynuacji. Istnieje oczywiście możliwość sporządzania, poza kontekstem gry, kopii pliku z zachowanym jej stanem, i odtworzenie go z kopii po śmierci bohatera. Takie postępowanie jest jednak uważane przez społeczność graczy za formę oszustwa i moralnie potępiane.
Dla umożliwienia nowym graczom zapoznania się z mechanizmami gry bez frustrujących „szybkich śmierci”, NetHack oferuje tryb eksploracji (ang: explore mode). W tym trybie bohater nigdy nie umiera, a każda akcja normalnie powodująca śmierć kończy się przywróceniem go do życia w tym samym punkcie, z kompletem „punktów życia”. W trybie eksploracji gra nie zapisuje jednak uzyskanej punktacji.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Wagner James Au: The best game ever. salon.com. [dostęp 2014-06-17].
- ↑ Strona domowa NetHack po niemiecku.
- ↑ Wagner James Au: Back to the Dungeon. wired.com. [dostęp 2014-06-17].
- ↑ David Corbett - Cockatrice spoiler.
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona projektu (ang.)
- Wiki poświęcona NetHackowi (ang.)