Niżnia Kapałkowa Ławka
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′11,1″N 20°10′27,9″E/49,203083 20,174417
| |
Niżnia Kapałkowa Ławka (słow. Magurská lávka, niem. Untere Dürrentalscharte, węg. Alsó Szárazvölgyi csorba) – przełęcz w Kapałkowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest najniższym punktem grani pomiędzy Pośrednią Kapałkową Turnią a Małą Kapałkową Turnią i oddziela tę ostatnią na zachodzie od Kapałkowej Baszty na wschodzie. Położona jest tuż pod Małą Kapałkową Turnią. Dawniej nazywana była Kapałkową Ławką[1].
Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Południowe stoki Niżniej Kapałkowej Ławki opadają do Doliny Suchej Jaworowej żlebem, którym biegnie najdogodniejsza droga na przełęcz dla taterników. Na północ z przełęczy spada 350-metrowy żleb o charakterze komina, uchodzący na Kozie Usypy – duży stożek piargowy w Dolinie Czarnej Jaworowej, poniżej progu Doliny Śnieżnej[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- letnie – Gyula Komarnicki i Roman Komarnicki, 2 sierpnia 1909 r., przy przejściu granią,
- zimowe – Jerzy Pierzchała, 26 kwietnia 1936 r.
Już dawniej na przełęcz wchodzili myśliwi z Jurgowa. Bracia Komarniccy zastali na niej duży kopiec kamieni, utworzony zapewne w ostatnich latach XIX wieku przez kartografów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 35–38.