Niżnia Polana Kominiarska
49°15′15″N 19°50′55″E/49,254167 19,848611 Widok z polany na Kominiarski Wierch | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1110–1170 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
łąka |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′15″N 19°50′55″E/49,254167 19,848611
| |
Niżnia Polana Kominiarska – polana reglowa w Tatrach Zachodnich. Położona jest poniżej północnego zbocza Kominiarskiego Wierchu, w górnej części Doliny Lejowej, na wysokości 1110–1170 m[1]. Polana leży na silnie nachylonym na północ stoku, pomiędzy dwoma potokami, będącymi dopływami Lejowego Potoku. Wchodzi w skład TPN[2], lecz jest własnością Wspólnoty Leśnej Uprawnionych Ośmiu Wsi z siedzibą w Witowie[3].
Dawniej polana była częścią Hali Kominy Tylkowe i stały na niej liczne szałasy[1]. Po zaprzestaniu regularnego wypasu, od lat nie naprawiane, ulegają stopniowemu niszczeniu[4].
Z polany rozciągają się dość ograniczone widoki, na południe na bliskie stąd północne ściany Kominiarskiego Wierchu, na północ na Zadnią Kopkę z urwiskiem Świńskiej Turni i zalesiony reglowy Diabliniec. Górne, bardziej strome części polany już zarosły lasem, dolne możliwe do wykoszenia są koszone. Uchroni to polanę od całkowitego zarośnięcia lasem, co staje się losem większości tatrzańskich polan (ze szkodą dla walorów widokowych i różnorodności biologicznej Tatr). Jest jedną z niewielu polan tatrzańskich, na których nadal odbywa się wypas (tzw. wypas kulturowy)[4].
Z rzadkich w Karpatach gatunków roślin na polanie rośnie złoć mała[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– nieco poniżej polany odgałęzia się od czarnego szlaku żółty szlak do polany Biały Potok przez Dolinę Lejową. Czas przejścia: 55 min, ↑ 1:10 h
Ścieżka nad Reglami z Cudakowej Polany w Dolinie Kościeliskiej przez Przysłop Kominiarski, Niżnią Kominiarską Polanę i Kominiarską Przełęcz do Doliny Chochołowskiej.
- Czas przejścia z Doliny Kościeliskiej na Niżnią Kominiarską Polanę: 40 min, z powrotem 30 min
- Czas przejścia z polany do Doliny Chochołowskiej: 1:20 h, z powrotem 1:35 h[6].
-
Niżnia Polana Kominiarska -
-
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.