Niżnicowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niżnicowate
Opomyzidae
Fallén, 1820
Ilustracja
Niżnica łąkowa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

łękoryse

(bez rangi) Schizophora
Parvordo

Acalyptratae

Nadrodzina

Opomyzoidea

Rodzina

niżnicowate

Niżnicowate[1] (Opomyzidae) – rodzina owadów z rzędu muchówek i podrzędu krótkoczułkich. Obejmuje ponad 60 opisanych gatunków. Są to smukłe muchówki o dość wąskich skrzydłach. Larwy i imagines żerują na trawach, przy czym te pierwsze wewnątrz ich łodyg.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Owad dorosły[edytuj | edytuj kod]

Schemat użyłkowania skrzydła u rodzaju Opomyza.

Należą tu małe muchówki o smukłej budowie i stosunkowo wąskich skrzydłach[2]. Mają barwę od żółtej po ciemnobrązową lub czarnobrunatną. U większości gatunków przynajmniej wierzchołki skrzydeł są przydymione, a często występują na nich jasnej lub ciemnej barwy plamki[2][3][4].

Geomyza tripunctata
Opomyza florum

Szerokie czoło tych muchówek wyposażone jest tylko w jedną, górną parę szczecinek orbitalnych, skierowanych ku tyłowi[2][4]. Ponadto na chetotaksję głowy składają się długie szczecinki przyoczkowe, zewnętrzne i wewnętrzne szczecinki ciemieniowe, szczecinki perystomalne, a rzadko też szczecinki brwiowe i szczecinki zaciemieniowe. Brak właściwych wibrysów, ale u części gatunków może z nimi zostać pomylona wysunięta ku przodowi pierwsza szczecinka perystomalna. Czułki charakteryzuje trzeci człon położony pod kątem względem drugiego[4].

Tułów ma 3–4 pary szczecinek śródplecowych, 1 barkowych, 1 przedszwowych, 2 przedskrzydłowych, 2 nadskrzydłowych, 1 międzyskrzydłowych, 1 sternopleuralnych, 1 mezopleuralnych i 4 tarczkowe brzeżne[4]. Użyłkowanie skrzydła cechuje słabo rozwinięta i niedochodząca do żyłki kostalnej żyłka subkostalna oraz obecność na żyłce kostalnej przerwy lub przewężenia przed punktem, w którym dochodzi do niej krótka pierwsza żyłka radialna[2][4].

Odwłok jest nieco grzbietobrzusznie spłaszczony, u samic wyposażony w krótkie, wciągalne pokładełko, a u samców w skomplikowany aparat kopulacyjny i chwytne przysadki odwłokowe o formie charakterystycznej dla gatunku[4].

Larwa[edytuj | edytuj kod]

Larwy mają wydłużone, cylindryczne ciało o długości do 8 mm, gładkim oskórku i białej barwie. Głowa zaopatrzona jest w czułki, głaszczki szczękowe i sztylety gębowe, a siateczkowaty rejon otworu gębowego tworzy maskę twarzową. Od podobnych i zamieszkujących te same siedliska larw niezmiarkowatych wyróżniają się przednimi przetchlinkami zbudowanymi z pnia głównego i jego odgałęzień[4].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Takson głównie holarktyczny. W Palearktyce występuje 37 gatunków[3]. W Polsce do 2001 stwierdzono 13 gatunków[5] (zobacz: niżnicowate Polski).

Larwy i imaginesfitofagami, żerującymi na trawach. Zamieszkują głównie wilgotne łąki. Rozwój larwalny odbywa się wewnątrz łodyg[4]. Na terenie Europy i Syberii niektóre gatunki bywają notowane jako szkodniki zbóż takich jak pszenica i żyto[3][4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny tej należy 61 gatunków, zgrupowanych w 4 rodzajach[6][7]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alojzy Przemyski, Amelia Sitarz, Iwona Woźniak, Piotr Przemyski, Krzysztof Dudzik, Tomasz Błaszczyk, Grzegorz Kaczorowski, Łukasz Mielczarek, Tomasz Święciak, Piotr Wilniewczyc, Małgorzata Strzyż: Waloryzacja przyrodnicza doliny rzeki Pilicy na odcinku od Szczekocin do granic województwa śląskiego, z wyłączeniem uregulowanego fragmentu w obrębie miejscowości Koniecpol. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach, 2010. [dostęp 2017-10-16].
  2. a b c d A.A. Shtakel'berg: Family Opomyzidae. W: G. Ya. Bei-Bienko, George C. Steyskal: Keys to the Insects of the European Part of the USSR Vol. V (Diptera an Siphonaptera) Part 2. 1988, s. 546.
  3. a b c C.M. Drake. A review of the British Opomyzidae. „British Journal of Entomology and Natural History”. 6, s. 159-176, 1993. 
  4. a b c d e f g h i Przemysław Trojan: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XXVIII Muchówki – Diptera, zeszyt 54–58. Odiniidae, Clusiidae, Anthomyzidae, Opomyzidae, Tethinidae. Warszawa: PWN, Polski Związek Entomologiczny, 1962, s. 43-47.
  5. J. Razowski (red.), T. Zatwarnicki (kompilacja i aktualizacja): Wykaz Muchówek Polski Check-list of Polish Diptera Wersja: IV 2001. 2001. [dostęp 2016-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)].
  6. Thomas Pape, Vladimir Blagoderov, Mikhail B. Mostovski, Order Diptera Linnaeus, 1758, [w:] Zhang Zhiqiang (red.), Animal biodiversity: An outline of higher-level classification and survey of taxonomic richness, „Zootaxa”, 3148, 2011, s. 222-229 [dostęp 2017-10-01].
  7. Opomyzidae. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2017-10-16].