Niccolò de Chiaramonte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niccolò de Chiaramonte
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Miejsce urodzenia

Sycylia

Data i miejsce śmierci

25 września 1227
Rzym

Miejsce pochówku ?
Kardynał biskup Tusculum
Okres sprawowania

6 stycznia 1219–25 września 1227

Wyznanie

Rzymskokatolickie

Inkardynacja

Zakon cystersów (OCist)

Śluby zakonne

przed 6 stycznia 1219

Diakonat

między 1215 a 1218

Prezbiterat

między 1215 a 1218

Nominacja biskupia

6 stycznia 1219

Sakra biskupia

6 stycznia 1219

Kreacja kardynalska

6 stycznia 1219
Honoriusz III

Kościół tytularny

Biskup Tusculum

Niccolò de Chiaramonte (zm. 25 września 1227) – włoski duchowny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Sycylii. W 1215 był papieskim kapelanem i subdiakonem. Następnie został cystersem w klasztorze w Casamari i papieskim penitencjariuszem (1217). Później prawdopodobnie obrano go na opata (ok. 1218). Papież Honoriusz III mianował go kardynałem biskupem Tusculum 6 stycznia 1219. W 1220-22 był legatem papieskim wobec przebywającego na południu Włoch cesarza Fryderyka II, którego bezskutecznie próbował przekonać do udziału w krucjacie. 30 stycznia 1222 konsekrował sanktuarium w Cosenza. W 1223 działał jako legat w południowej Francji przeciw katarom, jednak wskutek skarg na jego bezwzględność i zachłanność przy gromadzeniu funduszy na krucjatę antyheretycką został dość szybko odwołany z powrotem do Rzymu. Zmarł krótko po wyborze papieża Grzegorza IX.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elfriede Kartusch, Das Kardinalskollegium in der Zeit von 1181-1227, Wiedeń 1948
  • August Potthast, Regesta pontificum Romanorum inde ab a. post Christum natum 1198 ad a. 1304, vol. I, Berlin 1874
  • Niccolò de Chiaramonte