Nicola Canali
| Kardynał diakon | |||
 Portret z 1938 roku | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1874 | ||
| Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1961 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Penitencjarz Większy | |||
| Okres sprawowania |
1941–1961 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
31 marca 1900 | ||
| Kreacja kardynalska |
16 grudnia 1935 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Odznaczenia | |||
| |||
Nicola Canali (ur. 6 czerwca 1874 w Rieti, zm. 3 sierpnia 1961 w Watykanie) – włoski kardynał protodiakon.
Ogłosił wybór kardynała Roncaliego (Jana XXIII) na papieża, a następnie w dniu 4 listopada 1958 koronował go na schodach bazyliki watykańskiej. Nicola Canali studiował w Rzymie teologię i filozofię. 31 marca 1900 przyjął święcenia kapłańskie. W 1935 Pius XI mianował go kardynałem diakonem San Nicola in Carcere Tulliano. Uczestniczył w dwóch konklawe (1939 i 1958). Wielki penitencjariusz od 15 października 1941. W latach 1949–1961 pełnił funkcję Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[1].
Kardynał Canali był ostatnim kardynałem, który nigdy nie przyjął święceń biskupich. Papież Jan XXIII ustanowił prawo, że każdy kardynał powinien być biskupem, a jeśli w jakich okolicznościach ich nie miał, to powinien je natychmiast przyjąć.
Został pochowany w kościele św. Onufrego w Rzymie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Gapski: Bożogrobcy w Polsce. Krótki zarys dziejów i stan obecny. oessh.pl. [dostęp 2023-08-18].
- ↑ Nicola Canali. info.roma.it. [dostęp 2023-08-21]. (wł.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
|
