Nicolas Léonard Sadi Carnot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nicolas Léonard Sadi Carnot
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1796
Paryż

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1832
Paryż

Zawód, zajęcie

inżynier, fizyk

Nicolas Léonard Sadi Carnot (ur. 1 czerwca 1796 w Paryżu[1], zm. 24 sierpnia 1832, tamże) – francuski uczony: inżynier militarny, fizyk i matematyk, członek wpływowego rodu Carnot uczonych wojskowych.

N.L.S. Carnot jest znany głównie jako wybitny termodynamik – autor teorii silników cieplnych, w tym cyklu idealnego silnika cieplnego, zwanego cyklem Carnota. Zwolennik teorii cieplika, któremu czasem przypisuje się najwcześniejsze sformułowanie drugiej zasady termodynamiki[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Lazare Nicolasa, brat Hipolita Carnota.

Wykazał, że praca wykonana przez maszynę parową jest wprost proporcjonalna do ilości ciepła, jaka przepływa z kotła do kondensatora i że ciepło jest w stanie wykonać pracę tylko przy przejściu z ciała cieplejszego do zimniejszego. Jest to tzw. cykl Carnota, które wraz z ograniczeniem Clausiusa stanowi drugą zasadę mechanicznej teorii ciepła, zwanej drugą zasadą termodynamiki. W notatkach, ogłoszonych tuż po śmierci autora, Carnot wygłasza zasadę równoważności ciepła i pracy.

Za życia wsławił się jedyną ogłoszoną rozprawą o Sile poruszającej ognia (1824). Zmarł w wieku 36 lat na cholerę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Carnot Nicolas Léonard Sadi, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]